Tijd voor verandering

En zo geschiedde. Ik had er zoveel zin in dat ik zelfs mijn vaatje vergat af te wassen. Schoenen aan, blos op en gaan, de zonnige kou in. Het was een uitermate geschikte dag om een buitenplaats te gaan bezoeken en zo dichtbij. Dat had grotendeels de doorslag gegeven. 39 minuten vanaf mijn voordeur naar het Huygensmuseum in Voorburg.

Radio aan en onderweg zwanen, eenden, ganzen, kieviten in het veld en hier en daar een verdwaalde ooievaar. Er was kalm verkeer en de reis ging voorspoedig. In Voorburg was het even zoeken omdat de afslag niet duidelijk was en meer borden niet, want ineens zat ik op een busbaan, oops, gauw maken dat ik daar wegkwam. Drie keer rondjes gereden en alsnog een plek gevonden. Hofwijck bleek eigenlijk naast het station te liggen. De aangrenzende snelweg had weliswaar een grote hap uit de tuin van de buitenplaats genomen maar als je stug vooruit bleef kijken had het nog immer een vleug grandeur van de oude tijd.

Bij aankomst nodigde het grote beeld van vader Constantijn en zoon Christiaan de bezoeker uit. Onder de poort was de entree naar een piepklein maar vol winkeltje en de kassa. Museum-jaarkaart opvissen uit de diepe beurs, maar nee, nergens te vinden. Hė, hoe dan. De vrouw wachtte af. Dan maar een donatie doen en gewoon de entree betalen. Over de brede laan met aan weerskanten een tapijt van narcissen en krokussen wandelde ik naar het huis dat ik herkende van de vele foto’s. Het oogde veel bescheidener, maar dat had te maken met dat verdwenen stuk tuin. Voor, rechts en achter viel er nog voldoende te kuieren. De cherubijnen aan het begin van de entree waren echt, maar de beelden van de gevel waren geschilderd. Evengoed zag het er nog indrukwekkend uit.

Zodra je binnen was kon je al niet om de grote slinger van Christiaan heen, die er in vol ornaat hing. Een gedekte tafel met veel fruit van het landgoed zelf was er, in plastic weliswaar, wat een klein jongetje vooral betreurde. Hij mocht een echte walnoot hebben van de vrouw die aanwezig was, maar hij wilde een glanzend rood kersje. Spekkie voor zijn bekkie. Dat kon niet en toen zijn broer moeiteloos het fruit wat er lag opnoemde, kweepeer, granaatappel, niet het meest voor de hand liggende, liet hij zich verleiden door het spinet,maar beheerste zich en botste prompt met zijn koppetje tegen een van de deurtjes van de secretaire.

Ik mocht doorlopen naar boven en keek nog wel even in de tussenkamers. Het huis was eigenlijk heel compact en zeker niet groot. Hier lagen de gedichten van Constantijn en hingen alle portretten uit de biografie aan de muur. Het was een wonderlijke gewaarwording om te lopen waar belangrijke geschiedenis was geschreven en het eigenlijk nog precies dezelfde sfeer ademde. De trap leek me vernieuwd, een wenteltrap van het zuiverste water, die onmogelijk hoog leek maar reuze bleek mee te vallen.

Die malle beelden die in een hoofd blijven hangen na het lezen van een boek. De zolder had ik me twee keer zo groot gedacht met een stethoscoop die bijvoorbeeld zo groot zou zijn als in de Utrechtse sterrenwacht, maar het bleek een veel eenvoudiger en vrij klein exemplaar te zijn. Waar ik heel bij mee was was de praktische uitvoering van de isochronie, een soort reusachtige knikkerbaan met twee balletjes, die ongeacht waar je ze inzette, beiden tegelijk door de deurtjes beneden rolden. Heerlijk die praktische eenvoud om de voorstelling in je hoofd volmaakt te krijgen. Ook de Laterna Magica voor huiselijk gebruik bleek net zo realistisch als wat in mijn hoofd zat omtrent dat onderwerp.

De vitrine kast met de holle en bolle lenzen, de verbeelding van de ring van Saturnus en nog veel meer was interessant. De lage balken, waar je moest bukken om eronder door te kunnen, aandoenlijk, en de sleetse vloeren evenzeer.

Een praatje met de enthousiaste mevrouw beneden, een boek over de bewoners van het pand en een boekje over de vrouwen(vriendinnen) die Constantijn hadden omringd, intrigerende en geschoolde vrouwen. Dat laatste bevestigde eens te meer dat onze geschiedenis in de boeken alleen door mannen is geschreven. Tijd voor verandering.