Maart roert zijn of haar staart in alle opzichten

Het mooie van zo’n happening als de mars is dat het nog zo lang na zindert. Het duurde even voor alle indrukken een plek hadden gekregen en ik in kon slapen. Alles wat je de wereld toewenst was aanwezig. De warmte van de zon en van elkaars aanwezigheid, blikken die elkaar kruisten, een glimlach op ieders lippen, de creatieve en humoristische of recht voor de raap borden die meegedragen werden, het scanderen wat een gevoel van verbondenheid bewerkstelligde, het joelen, het klappen, het uitpuffen op een van de bankjes langs de weg en de herkenning met andere dames op leeftijd, dolle mina’s van ooit en toen nu ook weer in eenzelfde hoedanigheid aanwezig, moeders die het beste wensten voor hun dochters en dochters die het strijden van de moeders hoog in het vaandel hadden, veel solidaire mannen, wat altijd fijn is om van die kant ondersteuning te krijgen, de grote verscheidenheid mensen in alle vormen en maten vreedzaam naast elkaar, geen onvertogen woord. In die zin kwamen we er een beetje bekaaid af in het journaal.

In Frankrijk was een groep radicale vrouwen met de vlag van Amerika over de ontblootte borsten, Hitlersnorretjes, hakenkruizen in die vlaggen, die fanatiek hun yel over het publiek uitstorten. Hier kon geen misverstand over bestaan. Geef ons een feminiene wereld in plaats van al die ultra conservatieve, ultra rechtse, denkers, de op macht en geld beluste witte narcisten, geef ons de vrijheid om zelf te beslissen. Het is een gotspe dat we in de jaren zeventig, vijfenvijftig jaar geleden, resultaat hebben geboekt en dat we nu weer terug zijn bij af.

Natuurlijk zijn we niet allemaal even fanatiek. Maar deze wereld van nu is onze wereld niet, dat wensen we niet voor de kinderen en de kleinkinderen.

Tijd voor een videobelletje met Lief. Hoe is het op het achterland en met de boze buurman. Die laatste houdt zich koest, maar de buurman vlak naast ons wilde wel helpen met de scheve Acacia die tegen de grens aanleunde. Hij kwam, zag en overwon met zijn loeiende cirkelzaag. Dat was een fluitje van een cent. Of hij die andere scheve boom ook om moest zagen. Nou, dat was niet helemaal de bedoeling. Scheef is per definitie niet opgegeven, wat ons betreft. Hij hielp met de stam in stukken zagen en Lief wilde er enkele palen van behouden om de afscheiding, die de buurman van zijn kant met lelijke golfplaten had gemaakt, af te dekken. Maar de rest van het hout was voor hem.

De beide dochters appten. Of we richting tuin gingen. Heerlijk, dat wil ik wel. Het weer leent zich er uitstekend voor. Met de Japanse zaag in de aanslag de wilgen aanpakken, eindelijk. De kleinkinderen zijn er ook bij. Misschien kunnen we aardig wat werk verzetten. Het veen waar de grond uit bestaat was na de regenmaand in december en januari aardig verzadigd. Eigenlijk zou ik wat scherp zand en humus er door moeten spitten. Of dat gaat lukken is de vraag. Misschien dat de jongens het kunnen sjouwen vanaf het tuincentrum. Et is ook nog kleurrijk bloemenzaad en wat oude papaver-en-klaprozen-zaaddozen.

De accu’s van de grasmaaier zijn nog in het atelier. Ben benieuwd of die inmiddels niet leeg gelopen zijn. Met de pimpelmezen gaat het goed. Ze bezoeken regelmatig het vogelhuisje. Ook op het balkon is het volop lente. Maar ik begrijp dat het volgende week weer een paar graden naar omlaag gaat. Maar roert zijn of haar staart in alle opzichten.