Je stem laten horen

Een hele nieuwe ervaring. Nou nee, dat is niet waar. Een aantal jaar geleden had ik ook eens zo’n bevlieging. Even geen zin om henna te gebruiken met al de rompslomp van het inmasseren en twee uur later uitspoelen erbij, wat er normaliter voor zorgt dat de hele badkamer onder de henna zit. Snel weg te spoelen, maar toch. Nu vond ik het eigenlijk gewoon noodzakelijk, omdat henna niet meer volledig pakt op mijn grijze haren. Dus raad vragen aan een professional als je om antwoorden verlegen zit.

Bij de natuurkapper werken ze met plantenpoeders. Het is een klein fabriekje daar op de plank van de keuken. Grote potten met poeders variërend van bruin tot groen en zelfs kurkuma-geel. Er hangen prachtige brede platte kwasten boven die in een atelier ook niet zouden misstaan. De mij toegewezen kapster brouwt eigenhandig een wenselijk mengsel, waar, als ik me niet vergis, toch nog een deel henna inzit. Vakkundig wordt het haar gespoeld. Vervolgens poetst ze de kleuring met de brede kwast in de strengen haar tot aan de hoofdwortel. Dat is het stukje wat niet meer lukt als je alleen bent en minder soepel.

Ik observeer alles nauwkeurig in de spiegel en bedenk dat dat frotten eigenlijk heerlijk is. Af en toe moet je jezelf kietelen, vond men vroeger al. Het is mij-tijd en dat is heerlijk. De kapster wil een natuurlijke uitstraling van het haar. Ze laat me haar eigen haar zien. Lichtere haren tussen de donkerblonde, net als bij mij, maar op zo’n manier dat het allemaal natuurlijker en zachter wordt.

Terwijl ze bezig is hebben we fijne gesprekken. Eerst in het algemeen met de andere kapster en nog een klant erbij over de politiek en de ons opgedrongen ‘Faber-fabels‘, ongelofelijk dat ze een podium krijgt, vinden we unaniem. En die waanzinnig dure society-kapper in Den Haag heeft niets uitgehaald. Dat laatste was natuurlijk koren op de molen. Maar daarna ook veeel meer op het persoonlijke vlak en geven we beiden een klein inkijkje in het privé-leven. Het schept een band.

Het mocht een uurtje intrekken onder een mutsje van zwart katoen en een warmte lamp, een soort opengewerkte droogkap, die uit drie te richten warmtebronnen bestond. Voor de inwendige mens werd ook gezorgd. Een kleverige brownie en een heerlijke yoga-thee. In de ochtend had ik mijn schetsdagboek en mijn pennensetje in mijn tas gestopt, wetend dat dit moment er aan zat te komen. Er moest nog het een en ander ingehaald worden sinds de tweede dag van Berlijn. Dergelijke verloren uurtjes zijn op die manier goed besteed.

Natuurlijk komt er ook een zelfportret met kapje, snel gemaakt met de spiegel tegenover me. De afspraak was trouwens dat we zouden kijken hoe het resultaat was en dan pas zouden beslissen of er een dubbele kleuring moest volgen. Maar nadat ze het had uitgespoeld en geföhnd was het resultaat zeer tot ieders tevredenheid. De andere kapster gaf er ook haar fiat aan. Twee dagen niet wassen en over een maand, vlak voor Hongarije, nog een keertje met een knipbeurt. Dat laatste vind ik helemaal spannend. Nog nooit laten doen in mijn volwassen leven. De afspraak staat voor 3 april.

Bij thuiskomst lag er een pakje in de bus van de door mij bestelde kimono. Met alle zorg en liefde ingepakt en opgestuurd, dat was duidelijk. Nu met een advies erbij om het vooral niet op de hand te wassen. Wat opmerkelijk. Meestal is het andersom, maar in een handwas zou het teveel verkleuren.

8 maart ga ik met dochterlief en haar gezin meelopen in de

http://watkanikdoen.nl/actie/feminist-march-2025

Het is internationale vrouwendag en het juiste moment om te laten zien dat we in de jaren zeventig niet voor de kat zijn viool hebben gestreden. Het gaat om mensenrechten, sociale rechtvaardigheid en gendergelijkheid, om vrede en vrijheid. Iets wat dreigt teruggedraaid te worden. Het is een van de weinige dingen die ik nog kan doen om me minder machteloos te voelen tegenover al die ‘morons’, die zo luid aan het schreeuwen zijn. Je stem laten horen.