Naar lieve lust

We waren keurig op tijd klaar met inpakken en afsluiten. Het was een fijne plek met wat haken en ogen. Vriendinlief was al onderweg naar het restaurant waar we gisteren met pleegdochter hadden gezeten. Ze wilde alleen koffie want na een uurtje moest ze de ogen van de buurvrouw druppelen. Hun wijkje achter haar huis was inmiddels een spontane knarrenhof geworden, dus de lammen hielpen de blinden tegenwoordig. Echte Noaberschap zoals het hoort. We babbelden er lustig op los en waren allang niet meer verbaasd over alle overeenkomsten die we gemeen hadden. Met een hartelijke omhelzing namen we afscheid. Haar ‘Ik hou van jullie’, bleef nog lang en warm naklinken.

Wij besloten een lichte lunch te nemen van hun bijzondere kaart voor we op pad gingen en ik koos dit keer voor de soep met de naam ‘Clam Chowder’, een rijk gevulde vissoep in een zuurdesembowl. Lief nam de Kimchi-Tosti en wederom was het smullen. De boot vertrok op alle hele uren. We besloten nog een rondje eiland te rijden tot het twee uur zou zijn. Inderdaad langs het atelier in De Koog, waar vriendinlief straks in mei haar etsen en lino’s mag uitstallen. Verder bleef het genieten van bijzondere luchten boven het vlakke Texelse landschap met haar tuunwallen en haar schapen, de imposante duinenrij. De weg terug was goed te doen, net vóór de drukke donderdagspits die rond Utrecht al vorm begon te krijgen.

Er was nog iets anders. Ik had al gemerkt dat de benauwdheid was afgenomen. In het appartement was ik de hele tijd heel benauwd geweest en flink aan het hoesten. Zo erg dat we de nacht hanenwakend hadden doorgebracht. Ik dacht eerst dat het hoesten was afgenomen omdat ik nagenoeg nauwelijks in actie was geweest tijdens het rijden, maar thuis was het ook veel minder. Zelfs met mijn vier trappen-klim om bij ons huis te komen, was er geen amechtige hoestpartij geweest. Deze nacht heb ik als een roosje geslapen. We zijn er van overtuigd, dat er in het vakantiehuis, behalve de verbannen geurstokjes naar de linnenkast, iets in de houten wanden moet hebben gezeten waar het lijf naarstig op reageerde. Zoiets is niet te voorkomen natuurlijk, want hoe weet je dat nou. We ‘sliepen’ met het raam een flink stuk open. Een wonderlijke ervaring was het wel.

Nu, helemaal uitgerust, staan we voor nog een paar leuke dagen. Lief gaat naar zijn nicht in Hoek om zijn archief dat daar staat te bekijken en er de bezem flink doorheen te halen en ik ga met mijn twee lieve vriendinnen eerst naar de tentoonstelling Art in het Coda in Apeldoorn en daarna doen we een workshop Tuften. Daar heb ik heel veel zin in. Misschien gebruik ik wel een ontwerp van kleindochter voor het kussentje. Ben benieuwd of het handmatig of machinaal zal zijn. We gaan het beleven.

Zoonlief heeft gesolliciteerd en was gisteren uitgenodigd voor een tweede gesprek door het enthousiaste team waarna hij werd aangenomen. Wat een goed nieuws. Hij heeft er razendknap werk voor verzet en het is geheel zijn eigen verdienste. We zijn trots op hem.

Het stormt en neef en zijn vrouw wonen aan de Ierse kust. Ze hebben hun kampeeruitrusting klaar liggen. Wijs. Tot nu toe hebben ze gemazzeld. Er zitten al 750.000 aansluitingen zonder stroom. In dat geval zijn er kaarsen bij de hand. Het is niet hun eerste storm. Bij de vorige zaten ze twee dagen zonder stroom. Ervaring maakt wijs.

De kauwtjes vermaken zich uitstekend met de wind. Ze vliegen en spelevaren op de luchtstroom, dartelen en buitelen naar lieve lust.