De moeite waard

De dag begon met een landelijke tafereeltje. Op het kleine weggetje dat langs de voorkant van ons appartement loopt en waar we goed zicht op hebben van bovenaf, stopte een kleine veewagen. Twee vrouwen begonnen hekken van de zijkanten af te halen en die aan elkaar te klinken zodat er een strategisch doorgangetje ontstond. Alle kanten op behalve de goeie was er niet meer bij in ieder geval. Daarna liepen ze richting de overkant, even later waren er de hoeven van een kudde schapen op het weggetje te horen, waarbij de ene helft bovenin het wagentje en de andere helft in de onderkant werd geleid. Het laatste schaap dacht nog even ‘bekijk het maar’ en nam de kuierlatten in tegenovergestelde richting, maar werd rap terug gehaald door de laatste vrouw. Ze zouden ergens anders worden geweid, dachten wij en dat zal niet ver zijn gezien het gebrek aan ruimte. Gisteren had ik het wagentje ook al zien rijden.

Bloemetje voor het nieuwe appartement en op weg naar Lief zijn pleegdochter. Nieuw huis, nieuwe baan, dus een hoop te vertellen. We gingen lunchen in het centrum. Pleegdochter wilde ons meenemen naar de Libanees, maar die was helaas gesloten. Dan door naar het grote restaurant op een monumentale plek midden in Den Burg tegenover het glazen paleis. Er werkte een vriendinnetje van haar dus de ontvangst was hartelijk en goed voor een prachtige plek. Wat hadden ze een heerlijke en aparte menukaart. Combinaties van gerechten die we nog niet zo geproefd hadden. Veel vegetarisch en alles super vers, want zelf gemaakt. Officieel is het een koffiebar, annex bakker, annex restaurant. Zuurdesembroden, pizza’s met compleet ander beleg en tosti’s idem dito. Ik ging voor de kimchi-tosti.

Hun zoetigheden schijnen ook niet te versmaden te zijn. Dat gaan we vandaag proeven als we gaan brunchen met vriendinlief.

Het was genoeglijk bijpraten en fijn om te ontdekken dat ze inmiddels op Texel helemaal haar plekje heeft gevonden en zich als een vis in het water voelt. Had dat er mee te maken dat ze oorspronkelijk van Texel kwamen? Oma woonde er nog en nog wat verre familieleden, maar dat was niet waarom het zo klikte. Het is gewoon een spontane meid en ze heeft haar wortels in de muziek liggen. Den Burg heeft de St Artex Kunstenschool, de plek voor muziek-en-danslessen en beeldende kunst en derhalve heel veel creatieve en muzikale jongeren. Dan is de aansluiting zo gemaakt. Ze heeft een prachtige zangstem. Het is weer eens wat anders dan zingen in een coverband. Zij maken hun hele eigen muziek en niets is leuker dan scheppend bezig zijn.

Inmiddels was het gaan regenen en dat gooide wat roet in het eten, maar toch wilde ik naar de Slufter, een natuurgebied met een open verbinding naar de zee. Er ging kennelijk een vrij imposante trap naar toe. We namen hartelijk afscheid en reden richting De Cocksdorp. ‘Een slufter is van oorsprong een getijdengebied waarbij zout water vanuit zee onder invloed van het tij door een geul in de duinen landinwaarts binnen kan dringen. Er ontstaat een prachtige vegetatie, humusrijk en humusarm, kalkrijk en kalkarm, en droge en natte delen. Het levert een bijzondere flora en fauna op.’ De trap bleek een uitdaging, maar eenmaal boven was het zicht ondanks de regen en de wind adembenemend. We komen nog weleens terug onder betere weersomstandigheden, maar alleen het te mogen zien en die heerlijke stilte ervaren was al meer dan de moeite waard.