Waarvan akte

We hadden een missie gisteren. We gingen naar het tuincentrum naast de tuin om een paar laarzen, potgrond en een stut voor de philodendron boven te kopen. Die arme plant maakte al meer dan een maand een diepe knieval voor de buitenwereld en vleide zich zoetjes aan helemaal tegen het glazen raam.

Bij het duurzame tuincentrum waadden we ons een weg door wouden van kunststof kerstbomen in alle soorten en maten en bakken vol kerstboomversieringen, knikkende kerstmannen, gnomen in alle soorten en maten, strame hertjes met verleidelijk lieve reeënogen, onder een zwaaiende kerstman in een luchtballon door, hohoho, en meer van al dat geglitter en gefonkel en om een heuse Ark van Noah heen die afgeladen vol is gestouwd met pluchen knuffels al dan niet zwenkend met hun koppies. Pffff. Waar zijn die laarzen i naar het schap.

Onze vooruitziende blik bleek te werken want op het complex heerste doodse stilte en het tuinpad was een en al diepe voren in de modder, nauwelijks te lopen. We sprongen van graspol naar graspol, maar af en toe moesten we de schoenen en laarzen lostrekken met zo’n soppend geluid er achteraan. OP het graspad was het al niet veel beter. Het veen veerde daar nog vrolijk terug onder onze tred, maar in de tuin liep je je al snel vast en had het water het grondoppervlak bereikt. Er was een onverwachte gast, die zich moe had neergevleid tot vlak voor het vijvertje. De Fluweelboom van de buurman die op onze grens stond, was ontworteld en lag nu te zieltogen aan mijn kant. Dat wordt een appje aan zijn adres. Voor de rest is het er drijfnat, kaal, en een tikkie troosteloos door de zompige boden. We besloten om terug te lopen aan de andere kant. Die lag iets hoger, maar ook voor hier was het te nat geweest en het veen totaal verzadigd. In de tuin van de achterbuurvrouw stond de grijs/blauwe oude heer de reiger een kostje te verorberen, vermoedelijk een niet te versmaden mol of woelmuis. Je moet wat op zo’n koude winterdag. Hij was niet van plan voor ons op de vlucht te slaan, een eigenzinnig type of gewoon een hongerig exemplaar.

Halverwege het eerste pad kwam de buurman uit zijn hek gelopen en liep een stukje met ons op naar de uitgang al mopperend over het modderpad voor zijn hek. Een grote litanie volgde op iedereen en alles. Hoe moest ik deze meneer duidelijk maken dat het een kwestie was van meerdere captains op een schip die allemaal zeggenschap hadden. Voor ons maakte hij hoffelijk het hek los en ik gebaarde, dat wij het weer op slot zouden doen. Met een armzwaai bij wijze van groet en een duim omhoog slofte hij de ventweg op.

De bloeddruk bleef keurig laag de hele avond, maar tegen de tijd dat ik naar bed ging, kwam er een tornado opzetten die door mijn aderen begon te ruisen en sissen. Ik kon er nauwelijks van slapen en in de slaap was ik super onrustig, vertelde Lief vanochtend. Ergo, vanochtend was de bloeddruk weer veel te hoog. Volgens mij is het een bijwerking van het afkicken van de pantaprozol want er was totaal geen aanleiding toe. Binnenin is de storm weer geluwd, dan straks nog maar eens meten en vooral kalm blijven en niet direct het ergste denken. Mijn moeder had overal altijd een oplossing voor en nu fluistert ze voortdurend, om me gerust te stellen, in mijn oor: ‘Kalmte zal U redden.’ Over grenzen heen luistert goede raad zeer nauw. Waarvan akte.