Alle dagen feest

Gisteren hebben alle kinderen pizza gegeten door het overschot aan deegbollen van het kerstetentje. De kleintjes hadden dubbele lol, die mochten hun pizzaatjes opnieuw beleggen. Meeuwen en kauwen doen zich op dit moment en masse te goed aan het brood dat iemand tegenwoordig iedere dag op het dak van de overkapping achter de flats strooit. Ze vieren duidelijk ook feest.

Wat is er positief aan regen. Objectief beschouwd, wast het schoon. Is het Weer bezig met het schrobberen van 2024 onder het motto ‘Al het vuil de goot in‘. Dat zou fijn zijn, dan kunnen we volgend jaar met een schone lei beginnen. Het nadeel is dat het niet uitnodigt veel te gaan ondernemen. Meer iets in de trant van ‘Blijf zitten waar je zit en verroer je niet’.

Gisteren heeft zoonlief de stempel van de Ex-Libris gebruiksklaar gemaakt. Hij moest even alles goed uitdokteren, maar kreeg het piekfijn voor elkaar en nu ben ik in het gelukkige bezit van een Ex-Libris met de tekst ‘Uit de bibliotheek van …‘ Zo ongelooflijk blij mee. Er zitten ook gouden stickers bij, die je er tussen zou kunnen schuiven, maar ik vind de in reliëf gedrukte eenvoud mooier.

Vannacht had ik een bijzondere droom. Mijn vader als jonge vader met haar(heel bijzonder want ik heb hem niet anders gekend dan met twee kransjes aan weerskanten) op mijn arm, een soort baby maar ook niet. Een vrouw die voor hem zorgde en in de verpleging had gezeten en een lange tafel waar met ecoline werd gewerkt en ik de demonstratie van hun maaksels zou geven. Ecoline kippie-eitje voor mij natuurlijk. Van die inkt ken ik alle ins and outs. Nat in nat, met kaarsvet, met kaars of met vetkrijt, Wat een leuke mix van een aantal gebeurtenissen.

Misschien maakt mijn hoofd ook schoon schip net als de regen. Dat zou mooi zijn. In een keer alle muizenissen weg en een nieuw onbeschreven blad er in, waar weer een heel jaar op bijgeschreven mag worden. De mooiste herinneringen heb ik allang achter verschillende deurtjes in mijn hoofd en hart weggestopt. Die blijven bewaard als de pareltjes van dit jaar. Het is alles wat je nooit vergeten zou, zelfs zonder foto.

Tweede kerstdag gaan we naar Hoek van Holland. Poncho mee, warme kleren mee en hier en daar wat kerstigs voor het diner bij broerlief. Maar vermoedelijk merendeels warm in laagjes. Er zijn twee overnachtingen geboekt. Dan is er vast tijd over om over het strand te struinen en de wind vrij spel om het hoofd te geven. Dubbel schoon dus.

Ik stof een herinnering af. We zijn even terug op school en koortsachtig aan het werk om het kerstfeest in kannen en kruiken te krijgen. Voor het kersttoneel bouwen we het decor op met de gymtoestellen en heel veel lappen, meestal een verhaal met een sociale strekking, en in alle groepen is er gelegenheid om kerstversieringen te knutselen. De catering bestaat uit glühwein en hapjes, al dan niet verantwoord en er zijn kleine optredens. Een verhaal, een Christmas Caroll. Er zijn twee of drie voorstellingen van hetzelfde toneel. Verstand op nul en gaan. Niet denken aan vermoeidheid of alles wat mis zou kunnen gaan, gewoon doen. Niet zelden waren het juweeltjes van toneel, groots uitgepakt, of is dat, als lid van de feestcommissie, mijn eigen niet geheel onbevooroordeelde interpretatie. Feest was het wel, alle dagen feest.