De juiste balans

Er was geen tijd meer om te schrijven. Na de maannacht gisteren zat het er wel in dat de slaap met een hamertje zou komen. Pas om acht uur gingen de ogen weer open en was het een beetje haast maken geblazen om om half tien gepikt en gesteven aan het ontbijt van onze lieve gastvrouw te zitten. Met wat variatie op het ontbijt van gisteren was het opnieuw verwennerij. Ook was er tijd voor wat uitwisselingen met de gastvrouw, die nog maar kort bezig is met deze overgenomen B&B. Wat en werk en wat een regels kwamen daar bij kijken. Chapeau. Het gaat vast lukken, want wij hadden het erg naar ons zin en de omgeving is prachtig. Koffers pakken, nog een laatste rondgang en een hartelijk dankwoord voor Kirsten, die de B&B voornamelijk in haar eentje verzorgd.

We hadden ons voorgenomen om opnieuw naar Ootmarsum te gaan, ditmaal om het Museum van binnen te bewonderen. We vonden een parkeerplaats buiten de stadskern en van daaruit was het een kwartiertje lopen naar het centrum. Een straat die liep langs de Gasterij Oatmossche en het Waterrad dat vroeger de korenmolen aandreef en in authentieke staat gerestaureerd is. Het is jammer dat de weergoden ons in de steek lieten en we vanwege de bijtende kou wat haastig door wilden lopen. Een aanleiding om in de lente of zomer dit bezoek nog eens dunnetjes over te doen.

Rond de HH. Simon en Judaskerk was het nu een en al gezellige bedrijvigheid. Alle winkels waren versierd met kerstverlichting en waren open. Vlak voor het museum, dat goed te herkennen is door de moderne gevel, ontdekten we dat de museumjaarkaarten in de Auto lagen. Nou ja, dan maar zonder. Maar de allervriendelijkste mevrouw achter de balie geloofde ons op de blauwe en de bruine ogen en rekende het museum jaarkaart tarief.

We konden naar binnen. Er was een doorlopende expositie van de eigenaar en de stichter van dit museum, Ton Schulten, en in de zaal ervoor waren schilderijen en beelden te zien van andere schilders uit Ootmarsum. De Paeskearls kwamen er veelvuldig op voor, een fenomeen van Ootmarsum tesamen met het vlöggeln, waarbij de Paeskaerls en de mensen van het dorp al zingend hand in hand door de straten trekken. De Paeskearls bereiden ook het Paesvuur voor. Het zijn acht katholieke vrijgezelle jonge mannen van rond de twintig. Ze zijn herkenbaar aan hun lange beige regenjas, zwarte hoed en broek en daardoor onmiskenbaar in de kunstwerken.

Ton Schulten maakt de meest kleurrijke zeefdrukken van enorme afmetingen en daar zijn de zalen mee gevuld. Een indrukwekkende hoeveelheid, met daar tussenin prachtige beelden. De schilder van het concensisme wordt hij genoemd. De vaste tentoonstelling geeft een inkijkje in het leven en het werken en de bezieling van deze kunstenaar. We genoten van de rust en ruimte, van al die schoonheid bij elkaar. Er is ook nog een niet te versmaden binnentuin met prachtige beelden, waarbij twee zwanen vooral mijn aandacht trokken.

We maakten daarna nog een klein uitstapje naar de kledingwinkel met natuurlijke gevilte stoffen, maar daar was het me te benauwd en moesten we snel wegwezen. Kleine ruimte, veel mensen, te warm. Terug naar Truus, met wind tegen, ook dat deed geen goed. In de auto lekker uitrusten dan maar. Het suffe weer had bij Zwolle een opleving. Fel licht door het wolkendek en daarna hing de lucht weer even laag met regen incluis en versterkte het winterse grauw. Drie dagen zon van binnen was de juiste balans.

B&B Sagenland. Website: http://www.sagenland.nl