We zijn er nooit te oud voor

Via een artikel over Jan-in-de-zak, een deeg dat gekookt moet worden en niet gebakken, herinner ik me ineens de Broeder weer, die een moeder van een van de vriendinnen van dochterlief maakte en dat super makkelijk, machtig en kerstig was. Zelfrijzend bakmeel, krenten en rozijnen, melk eieren en een snuf zout en een uur de oven in op 175 graden. In sommige recepten wordt de broeder ook jan-in-de-zak genoemd, maar zo ken ik hem niet. Er blijken nog veel meer varianten te zijn, al dan niet in een zak gekookt of in tulbandvorm gebakken. De laatste is het minste werk. Alles goed mengen in een ingevette tulbandvorm doen en bakken maar. Heb je die niet dan bak je ‘m in een cakevorm, het blijft heerlijk smaken en kinderen zijn er gek op.

Truus werd gisteren met glans goedgekeurd en was om half twee al klaar. Er stond verder niets op het programma en ik kom er niet toe om ook maar iets te ondernemen. De puf is eruit. Dochterlief had haar eerste werkdag bij een nieuwe werkgever en was verwend met een grote bos bloemen. Heerlijk als men zo attent reageert. Het hoeft natuurlijk niet, maar het geeft er een extra mooi tintje aan. Zo zou je altijd wel willen beginnen.

Het is weer tijd voor vijftig tinten grijs. Het wolkendek hangt laag en zelfs de vele lichtjes aan de huizen maken het niet feestelijk genoeg, wat ook te wijten is aan de wind. De wolken rook spelen ton sur ton met de lucht zodra ze die bereiken. Om in al die grauwheid wat kleur te toveren kijk ik Sterren op het Doek terug waarbij Eus Ranomi Kramawidjojo heeft uitgenodigd en drie kunstenaars die haar gaan vereeuwigen. Altijd heerlijk om de kunst af te kijken en de gesprekken van Eus met Ranomi over haar topsport te beluisteren. De sessie vindt toepasselijk plaats in het oude zwembad De Blikken in Oosterhout, dat op de nominatie staat om afgebroken te worden. Ranomi zwemt al twee jaar niet meer. Ze had al diploma A en B toen ze vier jaar was, best bijzonder voor zo’n kleine meid. Dat kwam omdat water van jongsaf aan al een aantrekkingskracht op haar uitoefende en dan kan je maar beter in het voren denken. Regeren is vooruit zien per slot van rekening. Kinderen die het water inwandelen kunnen dan maar beter weten wat ze moeten doen om het hoofd boven water te houden.

Het werd zoals altijd een prettig gesprek, over topsport, doorzettingsvermogen, ik-gericht bezig zijn als puber en alleen maar de beste willen zijn en pas later de impact zien die een en ander op mensen in je omgeving heeft. De kunstenaars werken alledrie weer anders. Een echte klassieke tekenaar zit erbij, een meer impressionistisch schilder en een stoere portretschilder op groot formaat. Ze kiest het zachte klassieke portret van de tekenaar en laat twee prachtige werken hangen. Die zijn voor de veiling.

Zoonlief belt en wenst me beterschap, zijn twee belhameltjes krioelen door het beeld, delen kusjes uit, brabbelen wat en laten trots hun sinterklaascadeaus zien en de kerstversiering op de ruit. Hijzelf is bezig met lange afstanden lopen en dat betekende een prachtige foto van de verlichte Koppelpoort in Amersfoort gisterenavond over de app. Goed voor 12 kilometer. Ik heb oneindige bewondering ervoor, want hardlopen is mijn deur voorbij gegaan. In mijn beste dagen kon ik de hele avond Bulgaars, Grieks, Macedonisch en Roemeens dansen van zeven tot een uur zonder moe te worden, maar vijf minuten hardlopen zat er gewoon niet in.

Lief kwam even een kus brengen. Hij heeft een afspraak met de man van mijn lieve vriendin, een soort samenzijn dat ze op gaan bouwen, hoe leuk is dat. Ze passen goed bij elkaar. Het zijn alle twee vorsers. Ben benieuwd hoe hij het zal vinden. Nieuwe vriendschappen. We zijn er nooit te oud voor.