Met een keur aan schone zaken

De dag begon met prachtige kleuren van violet tot oranje rood. Adembenemend altijd weer vanuit het bed voor het slaapkamerraam, juist omdat we er naar kunnen kijken over alle daken heen, behalve het grote kantoor waarin dan als extraatje de opkomende zon reflecteert.

Een dag voor een cadeautje en die heb ik twee dagen geleden besteld bij de Athenaeum boekhandel. De biografie van Betje Wolff, een Nederlandse schrijfster die leefde van 1738 tot 1804. Haar bijzondere leven werd uitgeplozen door Marita Matthijsen, die het boek de titel ‘Een vrije geest, het uitzonderlijke leven van Betje Wolff’ heeft meegegeven. Niet te versmaden volgens de recensies en nu eens minder dik dan de vorige biografieën. Ik weet trouwens zeker dat mijn moeder dan op het puntje van haar wolk zal zitten om mee te lezen. Via haar heb ik ooit de Historie van Sarah Burgerhart gelezen.

Het andere boek mag er ook zijn. Dat is geschreven door Colm Toibin: Brooklyn. Volgens de recensies schrijft deze Ierse auteur eenvoudig maar stijlvol. Dat heeft zo z’n voordelen.

Het zou uitgesproken weer zijn om naar de tuin te gaan om daar eens een kleine schouw te verrichten, maar we hebben vanavond een etentje op een betamelijke afstand en we moeten wachten op de bezorging van de boeken, dat inmiddels qua tijd al drie keer is opgeschoven.

Voorlopig loopt de agenda snel vol maar waken we er wel voor dat er voldoende fijne momenten samen zijn. Volgende week naar het filmhuis, een midweek richting Ootmarsum, Texel en Berlijn staan op de planning. Tussendoor veel lezen en wandelen, familiebezoek etcetera en vurig hopen dat de zon ook genoeg van de regen heeft gehad.

Zuslief en haar man gaan binnenkort verhuizen, afgelopen vrijdag hebben ze de sleutel van een mooi appartement in de Soesterbergs bossen gekregen. Een heerlijke plek in een nieuw complex midden tussen de bomen. Genieten zal het zijn.

Lief wilde afspreken met onze goede vriend, maar hij helpt Sinterklaas een handje bij vrienden. Haha. Ik ben ooit ook nog eens Sinterklaas geweest. Het was midden in de zomer op een feest van iemand die de postcodeloterij had gewonnen en uit wilde leggen aan zijn vrienden, familie en kennissen dat hij toch zeker Sinterklaas niet was. We zouden na het diner verschijnen, maar dat liep nogal uit. Ik en vriendinlief, die voor Piet speelde stonden in vol ornaat in een of ander pakhuizerige gelegenheid te wachten tot hij ons zou bellen. Het teken dat we konden komen. Ondertussen oefende ik mijn zwaarste stem. Die was er wel. Eindelijk was het zover en konden we op pad. Bij de parkeerplaats viel een meneer die al een borreltje op had en de hond uit liet bijna van zijn geloof bij het aanschouwen van Sint en Piet rond half twaalf ‘s avonds midden in de zomer. Hij mompelde wat bleek weggetrokken ‘Ze geloven me nooit thuis’. Het werd een groot succes waarbij iedereen probeerde te raden wie die Sinterklaas nou was. Aan het eind zongen we natuurlijk allen samen het lied van Het Goede Doel: ‘Ik ben toch zeker Sinterklaas niet’ en kreeg ieder een half staatslot mee. Op dat tijdstip liepen Sint en Piet op hun laatste benen, kan ik je verzekeren.

Gisteren nog een kleine bezinningsdag want het haar ging opnieuw in de henna. Ik besloot het wat rigoureuzer aan te pakken en alleen voor bruin te gaan want als ik er rood door doe, wordt het snel vaal, en daarnaast moesten er scheidingen getrokken worden zodat het Henna-papje tot in de wortels kon komen. Dan houdt het langer. Het was eigenlijk heel goed te doen. Het is dan wel twee uur retraite houden n de periode dat het in moet trekken. Dan kon ik mooi Masterchef Nieuw Zeeland van de dag ervoor terugkijken. Wat een grappig verschil tussen dit programma en haar gelikte zusje Masterchef Australië. In nieuw Zeeland zijn de amateurs nog echt huis-tuin-en-keukenkoks en zie je ze groeien gedurende de afleveringen. Heerlijk om ook totaal nieuwe ingrediënten te zien en hoe er op kookgebied een totale vervaging van grenzen plaats vindt. Zo hoort het ook. Van ieder de kwaliteiten. Wat zou de wereld er dan prachtig gekleurd op komen te staan met een keur aan schone zaken.