Hoe de dagen vleugels krijgen bij optimale gezelligheid en liefde

En weer een zonovergoten dag, dus een hartverwarmend ontbijt in het ochtendzonnetje met een omlijsting van uitbundig bloeiende Cosmea, Fijnstralen, wilde Cichorei en Malve. De wildcamera had als een malle filmpjes gemaakt, alle batterijen waren leeg en zegge en schrijve had hij precies een kat en een mens gespot. In ieder geval resultaat. Vannacht maar weer eens een poging, maar eerst even wat verhapstukken aan de instellingen. Het mag minder.

We hadden gisteren voor deze dag onze keuze al gemaakt. We zouden naar de Szarvasfarm in Böszenfa gaan. Daar waren ze de vorige keer ook geweest en ze vonden het er prachtig. Het grote jagershuis met alle wildezwijnen-koppen aan de muur en de opgezette herten lieten we dit keer voor gezien. We zien ze liever lopen in de natuur. Eerst was er een lunch in het restaurant. Ik herinnerde me nog de gouashsoep van vorige keer, die eigenlijk heel waterig was en was benieuwd naar de bospaddenstoelensoep en de kaastosti, het enige wat er vegetarisch te nuttigen bleek. De kinderen kregen een bordje patat. Ook deze soep bleek vrij dun maar met mosterd, en daardoor kreeg ik zelfs iets van de smaak mee. Een kleine zwarte poes nam snel de stoel van de filosoof in bezit, toen die even was opgestaan. Met moeite konden we haar eruit schuiven. Ze bleef klaaglijk miauwen, maar de aardige mevrouw die ons de maaltijd bezorgde, joeg hem met een barse beweging weg en zei in het Hongaars waarschijnlijk zoiets als ‘Vort jij’.

De struisvogels en de alpaca’s waren er nog steeds, evenals de heilige Sika herten uit Japan. Maar de kinderen vonden op dat moment het kabelbaantje van het kleine speeltuintje veel aantrekkelijker. Terwijl ze daarmee aan het stoeien waren, zaten dochterlief en ik in het zonnetje op de schommelbank en duwde Lief ons voort. Mazzelen, zo’n zen-beleving. Uitzicht op de glooiende heuvels, ideale temperatuur en vrolijke kindersnoetjes, uitbundig lachend en kraaiend van de pret. We liepen om de herten heen naar de wilde zwijnen en het uizicht over het dal aan de andere kant met haar kleurrijke herfstbomen was een beleving op zich. Magisch eigenlijk. De zwijnen snoven onrustig. De beren waren overduidelijk bronstig en joegen de dames voort. Tante Pollewop bleef de herten en de geitjes voeren met het droge gras dat van de voederkar was afgevallen. De natuur van Szomogy is al een cadeau op zichzelf en in dit prachtige nazomerse weer met ons lieve gezelschap helemaal.

Terugwandelen zonder de schommelbank(Oma en Lief) en de kabelbaan(filosoof en tante Pollewop) kon natuurlijk niet. Maar dan werd het echt op huis aan te gaan. Er moest nog stokbrood gebakken worden én voor schone zoon niet onbelangrijk, de belangrijke match Feyenoord-Ajax begon al om zes uur.

De kinderen gingen nog een boodschapje doen en Lief en ik reden in tante Truus naar huis om voorbereidingen te treffen. In de keuken zette ik alles klaar voor het deeg en tante Pollewop en dochterlief konden bij terugkomst onmiddellijk aanvallen. Schone handen om mee te beginnen. Meel, gist, zout, suiker, en lauwwarm water. ‘Yieeek dat plakt’ kon tante Pollewop melden, haha, heerlijk om te zien hoe ze deze sensatie aanging. Het wonder geschiedde, met meer bloem hield de plak in je handen bijna op.

De filosoof had vijf stokken met scherpe punt geschild, perfekt. Ze gingen het vuurtje vast aansteken voor de Datsja, zodat het goed op temperatuur zou zijn. Wij zorgden voor de inwendige mens met restjes. De zalmpasta voor Lief, de bonenschotel voor ons en de pasta met groene en rode saus voor de kinderen. Alles ging schoon op terwijl de eerste broodjes, door mij vakkundig, maar misschien iets te dik, om de stok gerold te zijn, in het fikkie werden gestoken. Ik zat veilig op het trapje van de veranda van de Datsja. Zij stonden in het midden van het open veld. Het was een vleug nostalgie, een oplaaiende herinnering aan Homburg en dat soort tijden, het was gezinsvreugde. Een grote beleving voor de kinderen en daardoor ook weer voor ons.

Halverwege toch te benauwd, begon ik vast aan de afwas en waren we allen klaar om een glimp op te vangen van de eerste helft op het telefoontje. Ajax met twee-nul voor, nee joh, dat moest een vergissing zijn. Kindertjes moe maar voldaan onder de douche, wij wat loom door wijn en bier. Nog een genoeglijk avondje samen en vroeg naar bed. Morgen het vertrek. Hoe de dagen vleugels krijgen bij optimale gezelligheid en liefde.