Zo simpel is het

In vogelvlucht het huis aan kant tot en met het terras toe. Gisterenavond appte dochter dat ze deze middag tussen drie en vier hier zouden zijn. ‘Huh, niet woensdag’, dacht ik nog in de vaste veronderstelling dat het nog lang geen 28e oktober was, de datum die schoonzoon als aankomstdatum eerder had geappt. How time flies als er een oase van stilte om je heen is.

Als ze gearriveerd zijn wil ik met hen samen de bedden in orde maken want ik heb het vermoeden dat ze het liefst allemaal bij elkaar op één kamer willen liggen. Er is een zee aan ruimte, dus dat is geen enkel probleem. De matrassen van zolder zijn zo naar de bibliotheek gesleept. En al het beddengoed kan ruim gelucht worden, want het is hier een zonnige twintig graden, als het al niet warmer is.

Het is eigenlijk heel leuk om weer gasten te ontvangen, je kijkt dan toch met andere ogen naar alles. Lief heeft de barbecuespullen allemaal netjes op de tafel op het terras klaar gelegd om te laten zien dat het zeker tot de mogelijkheden behoort. Vegetarisch als ze zijn zal het voornamelijk groentenspiezen, gepofte aardappelen en stokbrood worden. Iets om je over te verkneukelen.

Gisteren keken we naar de film El ultimo Vagon, een Mexicaanse film over een schooltje in een klein dorp, waar een klein jongetje met zijn ouders, waarvan de vader werkte als spoorwegarbeider en die steeds maar kort ergens verbleven. De jongen was al een jaar of acht en kon niet lezen of schrijven. De oude lerares van de school nam hem onder zijn hoede en leerde hem middels stripboekjes, die hij verslond, lezen, waarop hij haar kenbaar maakte ook leraar te willen worden. Een lieve sentimentele film. Het einde zal ik niet verklappen.

In Het boek Morele ambitie dat ik momenteel aan het lezen ben, is een hoofdstuk gewijd aan Ralph Nader. Hij heeft eigenhandig door zijn protest de autoindustrie van Amerika drastisch veranderd. In de jaren zestig gebeurden er vele ongelukken in het verkeer. Zijn aanklacht groeide uit tot een boek en hij werd tot staatsvijand nummer één gebombardeerd door General Motors. Hij richtte de beweging op van De radical nerds in 1968. Dat bestond inderdaad uit knappe koppen die in plaats van suf op allerlei kantoren te gaan zitten zich hadden ingezet voor de goede zaak wat de gemeenschap betrof. Milieu, natuur, waterschappen, verkeersveiligheid, ruimte en andere belangrijke zaken. Je zou willen dat ze er nu nog waren. Reken maar dat we ze nog steeds heel hard nodig hebben.

Ziezo, de koelkast is goed gevuld, het huis is aan kant, zelfs het buitenkleed op de patio is gestofzuigd. Het zonnetje schijnt en de natuur hier is ook klaar voor de ontvangst. Het laatste stukje raffel ik af, want we willen er helemaal zijn als onze lieverds voor de deur staan. En dan is het feest. Zo simpel is het.