Malle man

Vrolijk maaiden mijn blote handen het gras rond de voet van de klimopboom weg. Het ging voorspoedig. Ruimte maken voor het zomerse genot volgend jaar van een wilde bloementuin. Iemand vond dat ie beter nu wild op kon treden. Dat was een wesp die zich diep verstopt had onder het gras en nu te voorschijn kwam tussen gras en vinger. Er viel hem of haar maar een ding te doen in de doodsangst die ze voelde. Ze stak en van de weeromstuit liet ik de grasjes vallen en liep naar mijn Lief toe. Eigenlijk meer beduusd dan ondersteboven. Het was me ooit maar een keer eerder gebeurd toen er een wesp in mijn tas was gekropen waar ik net iets uit wilde pakken. Eigen schuld, dikke bult is vast het motto van een wesp. Geen angels bij wespen. Als het te veel pijn doet het gif eruit zuigen en anders lekker laten. Het trekt vanzelf weer bij. Venijnig steekje, dat wel.

Later bij het opschonen van de kruidentuin voor de zekerheid dan toch maar wel die handschoenen aangetrokken. Het was heerlijk weer en in het zonnetje behoorlijk warm. Ook vandaag en zoals beloofd waarschijnlijk de hele week rond de twintig graden.

De overgang van reuring naar rust heeft me opnieuw in de houdgreep. Er komt niet echt iets uit handen. Morgen, neem ik me voor. Morgen ga ik de hele dag lekker schilderen. Nu mag ik nog een beetje lummelen. Lezen in de nieuwe Groene, die hier altijd een weekje later is. Lief heeft gisteren de vuurkorf bij de Datsja uitgeprobeerd en nu gaat hij de buitenhaard aan de praat proberen te krijgen die, aan de andere kant van het antieke fornuis in de keuken, op het terras staat.

Vanmorgen vroeg hebben we de boodschappen al in huis gehaald voor een dag of vier, want woensdag is het hier een nationale feestdag. Dan gedenkt men de helden die in 1956 de strijd aangingen tegen de overheersing van de Russen en is er geen winkel open. Het is ons al eens overkomen dat we met kunst en vliegwerk een en ander op de kop moesten tikken op zo’n verplichte feestdag

Het vuurtje brandt en de rook trekt rechtstandig de schoorsteen in, dat is een goed teken. Later deze maand gaan we ook de drie gevelkachels in huis uitproberen, maar daar moet voor alle veiligheid eerst de schoorsteenveger aan te pas komen. Ze hebben al drie jaar niet meer gebrand. Voor mij is het zaak om vooral binnen te blijven bij dergelijke capriolen.

Vanmorgen las ik in een blog van iemand die in Italie woont dat hun kleding daar van het tweede garnituur is. Dat houdt in dat de oude kleding die je in Nederland aan de kledingbak zou toevertrouwen daar uitgebreid tot werkkleding en meer kan worden omgedoopt. Niemand die zich stoort aan een vlekje meer of minder, of een gepilde trui met een bodywarmer erover. Het is een mooie term en we houden het er in, want voor hier geldt precies hetzelfde.

Ik zie lief opbloeien als een klein jochie, glunderende ogen, brede grijns, lekker….Gelimiteerd fikkie stoken. De keuken blijft op alle fronten rookvrij, niets komt via de verbinding het oude fornuis in en dat is een goed teken. Leuk als al die authentieke dingen van het huis weer werken. Het hoort erbij maar met beleid. Rook is niet best voor mij. Een van de redenen dat we tegen de winter weer naar Nederland komen. Hier stookt alles houtkachels op het platteland en grote open vuren als de rommel verbrandt moet worden.

Gisteren had ik ineens onbedaarlijke trek in een bordje patat met mayonaise ondanks de pasta met zalm. Zeker een aanval van nostalgie. Zo gezegd, zo gedaan. De pasta komt zometeen schoon op, maar de lekkere trek is goed gestild. Daarna was het onze filmavond, toch met een serie op Netflix, aangrijpend, aandoenlijk ook, over een begrip in Mexico, de Muxes. De serie heet ‘The Secret of the River’.

Het is een internationale serie met lhbtiq+thema’s, maar ook de inheemse Zapotec-cultuur in Oaxaca, Mexico komt aan bod. Muxes worden vaak verward met transgender vrouwen maar het zijn intersekse mensen. Een zeer actuele film, geromantiseerd maar ook prachtig om de beelden en de twee jongetjes in hun warme vriendschap en hun ontwikkeling te midden van een wat conservatieve gemeenschap te kunnen volgen.

Lief komt melden dat we een nieuwe paus hebben. De rook uit de kachel is prachtig wit, haha. Malle man.