Ze zijn niet meer te stuiten

Er is een tijdbijtertje in de weer. Ik weet het zeker. Ze knabbelt seconden, vreet de minuten en verscheurt de uren tot hun grote verdwijnpunt is bereikt. Het tijdbijtertje schikt na zo’n moment haar rokken en leunt achterover in haar grote klokkenstoel. Zie je wel, tijd beidt

Vanmiddag zouden we boodschappen doen, eerst even de medicijnen nuttigen en dan gaan, in een moeite door. Maar toen moest ik eerst even iets met een bloemenwinkel regelen en had ik een vraagje voor zuslief, die prompt terugbelde, omdat ik er achteraan had gevraagd hoe het met hen ging. We babbelden over wel en wee en over de oude tante die ze aan het verhuizen zijn. 103 wordt ze morgen en ze zijn blij dat ze nu veilig en wel in een particulier zorghuis zit omdat ze nog al eens van haar evenwicht afvalt. Een huis leeghalen met honderd jaar aan verzamelspullen is geen sinecure. Ze zijn er bijna doorheen.

Ze gaat met zuslief de wekelijkse (herfst)wandeling maken in de mooie bossen van onze provincie en heel even bekruipt me een gevoel van heimwee, want ik heb hier wel wat elfenbankjes gezien en hier en daar een zwammetje, maar onze paddenstoelen en boleten in het geheel niet. Samen hebben we wat afgewandeld tot ik ze niet meer bij kon houden en als een hijgend hert achter ze aan liep te strompelen. Einde van een era.

Toen ik net in de maquillage zat belde dochterlief. Nou ja…Maquillage is een smeerseltje, een dagcrème, een ogenpotlood, een mascara en een lippenglos sequ blosjesmaker en dat is meer dan genoeg. Dus belde ik haar weer toen dat dagelijkse ritueel achter de rug was. We hadden elkaar al drie weken niet gesproken en er was gespreksstof genoeg. De middelste zoon is op kamp naar Austerlitz. Ja datzelfde bos waar de roedel wolven loopt. Ze zijn niet meer te stuiten. Maar de school heeft verstand van de natuur. Die is er voor ons en als je per ongeluk een wolf tegenkomt dan zijn er instructies. Die werden prompt gegeven. Deemoedig achteruit lopen met het hoofd omlaag of je groot maken. De eerste spreekt me het meest aan. Er was wel iets geschrapt, nl. de nachtelijke speurtocht. Kijk dat is wijsheid, je moet de wolf niet op dat vleugje spek binden, in variatie op een thema. De oudste kleinzoon mag Havo 5 Frans doen. Met zijn Franse vader en zijn nog Fransere opa en oma een peuleschilletje natuurlijk, al is grammatica wel echt een graadje hoger. En Dribbel gaat helemaal fantastisch, twee verjaarsfeestjes deze week, wat wil een blij jongetje nog meer.

Ik liep naar achteren door het bos om te vragen aan mijn wijze lief hoe je sequ ook alweer schreef omdat ik het nergens kon vinden en op de terugweg boog ik me even over de kruidentuin. Hé, mijn verloren gewaande uien groeien als kool en daar staat dus ook de bieslook naast, die was ik glad vergeten. Reken maar dat uit de hele kruidentuin, met z’n oregano, peterselie, bieslook, ui en tijm de laatste week van November heerlijke pesto’s gemaakt zullen worden als dochterlief en schone zoon met tante Pollewop en de filosoof op bezoek zijn. Samen met de munt in het pompoenenbed. Dan is de pompoen ook op ware grote en kunnen we buiten een heerlijke soep ook een pompoenkoets in elkaar knutselen met een echte assepoes van hooi of gras.

Morgen gaan we op pad. We hebben er heel veel zin in en de volgende reiswens is ook al besproken. Die kriebels hebben eenmaal de weg gevonden. Ze zijn niet meer te stuiten.