Een betere compensatie is er niet

Vol goede moed op pad met Truus en Lief. Op naar de wandelroute via de opgegeven navigatie van Alltrail. Een half uurtje rijden was het, dus te doen. Een mooie weg 6, kalm weer en weinig verkeer. Dwars door het heerlijke vlakke land van Baranya en Somogy. Hé, eindelijk een overweg die in werking was. De boemel kwam langs, een praktisch lege trein.

Een afslag indraaien volgens de aanwijzingen en stoppen. Slik, moesten we deze weg over. Een zandweg dwars door het Nemzeti-park compleet met kuilen en plassen, modder en diepe voren van bandensporen. ‘Het zou te doen moeten zijn’, dacht Lief. Ik weifelde. We hebben dit vaker gedaan en dat was in de meeste gevallen een minder groot succes dan aanvankelijk gedacht. Toch maar doen, want hoe anders. Truus protesteerde af en toe door licht weg te slippen, maar ik dacht steeds: ‘Ferm doorrijden, als je stopt zijn we de pineut’. Na het weggetje met een kuil of zes, zeven stond er een bord met aankondiging, maar het meer was in geen velden of wegen te bekennen, wel nog zo’n stuk bospad. Wat was wijsheid. ‘We gaan terug en zoeken de Donau op’, vond ik. Lief aarzelde maar stemde in.

Van de weeromstuit had ik de hele verkeerde locatie voor ogen. Barc lag aan de Drava en de stad die ik bedoelde, heette Mohacs, maar dat wisten we toen nog niet. Speuren naar de Donau die er niet is, is mijl op zeven. De Drava vonden we snel genoeg, maar naar Kroatie wilden we niet. Waar was die vermaledijde boulevard met pontje naar het eiland midden in de Donau. Teleurgesteld met een lichte frustratie, omdat de wandeling om het meer heen niet te bereiken was geweest. De gestaag doortikkende tijd zorgde ervoor dat we onverrichter zaken weer huiswaarts gingen. Thuis vond Lief de plaats die we hadden moeten hebben. Mohacs dus. Die gaat in ieder geval in de herkansing, maar niet vandaag. Eerst maar even bijkomen. Het wandelen doen we vandaag wel over ons eigen land naar het laatste bos achterin en de aangrenzende landweg op. Dan kan je een heel stuk langs de akkers lopen.

De 12e is onze krullenbol jarig. De kaart en het cadeautje, een ballon in de vorm van een voetbal, is tien dagen te vroeg aangekomen. Dat kwam omdat ik wel drie keer de bestelling moest versturen. Ik vergeet altijd dat ik dat niet via de IPad moet doen omdat ik daar geen betaalapp op wil. Door het herhaaldelijk opnieuw intikken, schoot het te bezorgen tijdstip erbij in. Alle begin is moeilijk. Blijven oefenen maar. Hij was er alsnog dolgelukkig mee, appte zoonlief.

Vandaag na een weldadige nachtrust met een morgenstond opnieuw met goud in de mond opperde ik een paar dagen Budapest. Lief is maandag jarig en omdat hij daar niets om geeft, leek het me toch leuk om dan in Budapest te zitten. In mijn dromen zag ik een heerlijke etentje voor twee als feestelijke luister. Na wat vijven en zessen, eerst een idee opperen en in de week leggen werkt het beste, kwam van hem uit het initiatief niet twee maar drie nachten te gaan en vond ik een prachtig hotel op een prima locatie, vlak bij de Donau en het centrum, vijf minuten van het station af. We gaan namelijk van hieruit met de bus naar Pécs en dan met de trein naar Budapest. We worden nog eens wereldreizigers.

Tevreden boekten we voor zondag. Eindelijk kunnen we naar hartelust langs de Donau lopen en genieten van drie dagen luxe als tegenhang voor de speurtocht gisteren. Een betere compensatie is er niet.