Zonder natte voeten te halen

De vraag van vandaag op WordPress is een echte hoofdbreker. Aan welke details van je leven zou je meer aandacht willen besteden. Geen sinecure. Er zijn zoveel vormen waaraan je dan kan denken. Ik bedoel, ik heb mijn voeten een beetje verwaarloosd of bedoelen ze bijvoorbeeld dat ik voor mijn gevoel de kunstgeschiedenis en de filosofie meer had willen uitdiepen en tijd moet vrijmaken voor het schilderen, de kunst, de literatuur, de natuur, de dieren en ga zo maar door. Zeker is dat ik van hieruit meer aandacht aan de kinderen zou willen besteden en ook aan mijn vrienden en vriendinnen. Of bedoelen ze het in het algemeen. Dat je niet alleen op de grote lijnen zou moeten letten, maar daarbij evenveel oog zou moeten hebben voor de kleinste details.

Nu we ouder worden en de wereld steeds roeriger is daalt mijn grootste aandacht eerder af naar de details dan naar het grote geheel. We breien met al die fijne kleinigheden een trui van warmte, vertrouwen en geborgenheid. Het maakt de Hof tot een harmonieus paradijselijk onderkomen, waar de natuur haar gang mag gaan en soms geholpen wordt, waar alles wat aan oogst gegeven is eetbaar en gezond is, waar dieren mogen leven zonder gevaar te lopen en wij, twee mensenkinderen, vredig samen kunnen zijn en met ons ieder die ons hier bezoekt.

Gisteren keken we de zesdelige dramaserie Laura van Human/VPRO. Aangrijpend is het om te zien hoe een jong meisje zich volop stort in de liefde en uit het oog verliest wat er aan realiteit gaande is. Ze gaat met haar geradicaliseerde man naar het kalifaat waar ze in de knel lijkt te komen met haar hele ziel en zaligheid en de liefde snel wegebt.

Wat deden wij toen we zo jong waren. Mijn grote liefde was Lief destijds. We hielden ruige feesten in de haven van Bon in Vinkeveen, sliepen in een legertentje, dansten, rookten en dronken tot laat in de nacht in de grote tent. We ontdekten elkaar en genoten intens, hielden lange trektochten in de vakanties, deelden lief en leed. Als jong mens was ik vrij naïef, vond alles overweldigend, een beetje eng, maar durfde wel stappen te zetten omdat ik wist dat er een onvoorwaardelijke vriend naast me stond die voor me zou zorgen, wat er ook gebeurde. Geborgenheid, daar was ik naar op zoek en dat had ik gevonden.

Dat meisje in de serie is net zo zoekend, net zo onzeker, verliefd op alles wat haar aandacht wil schenken. Ze heeft vriendjes bij de vleet gehad, maar houdt dat stil voor haar man. En dan belandt ze op het punt dat ze weg wil, terug naar de veilige haven, haar vader die nog steeds in Zoetermeer woont. Naast haar huidige verblijf daar lijkt het ouderlijk huis een oase van vredig samenzijn, van liefde en die geborgenheid. Hoe het verder gaat weten we niet. Ze staat op het punt te ontsnappen. We gaan het volgen al was het alleen al omdat we allemaal jong, naïef en verliefd zijn geweest.

We maken ons klaar voor een wandeling van ongeveer 2,5 uur. Het is in de buurt van Barcs. Ik ben benieuwd, want daar loopt de Donau door. Met alle regen van de laatste tijd zal die beslist veel hoger zijn. De wandeling is om een meer. Kijken of we daar omheen kunnen zonder natte voeten te halen.