Buon appetito

Ik heb net een vlinder gevangen, niet met mijn handen maar met mijn telefoontje. Hij zat met zijn vleugels van mij af op tafel in de zon en zo tekende het zonlicht voor mij een perfecte vlinderschaduw. Het is lekker zwoel met een windje hier op het terras.

De maaltijd gisteren was goed gelukt. Wat is dat lekker zeg, die gefrituurde spaghetti en wat wonderlijk dat je aan sommige dingen nooit denkt. Geen haar op mijn hoofd die er ooit aan gedacht heeft om pasta in de frituur te stoppen.

Net zag ik op facebook een filmpje langs komen van OndiepTV, de wijk waar ik ben geboren. Het ging over de fietsenmaker die daar zit in een piepklein knus zaakje, waar ooit mijn broer zijn werkplaats had. Dat was puur toeval want deze fietsenmaker is mijn zwager, eigenlijk een ex-zwager, maar zo heb ik hem nooit beschouwd.

Begin jaren tachtig switchte hij van automonteur naar marktkoopman in fietsonderdelen. Natuurlijk waren de eerste markten minder dan geen vetpot, want hij draaide eerder verlies. Toch kon het op de zaterdagen al aardig druk zijn. Om hem uit de brand te helpen hielp ik hem voor een luttele vergoeding op die extra dagen. Het was mooi meegenomen want zo was er weer wat extra geld. Zo kwam het dat ik me kon bekwamen in fietsslangetjes, banden en bellen, dynamo’s en kettingkasten. Het echte werk, derailleurs, remmen, etcetera nam zwager voor zijn rekening. Mijn eerste fietsslangetje verkocht ik van de weeromstuit, omdat hij even weg was, voor 1 gulden en 25 cent. Het schaamrood staat nu nog op mijn kaken. Zwager moest er hartelijk om schateren. De klant is altijd terug blijven komen.

Iedere ochtend op zo’n marktdag kwam hij me halen met de bus. Bij aankomst konden we de kraam optuigen en de waar uitstallen. Een heel karwei, want er kwamen steeds meer artikelen bij. De marktmensen waren heel joviaal onderling, maar er was ook wel broodnijd en de marktmeester was erg belangrijk in het aanwijzen van een eventuele vaste locatie.

Zo heb ik hem zo’n twee jaar geholpen en er veel van opgestoken. Daarna ging hij naar nog meer markten en was zijn kostje gekocht met vaste plekken op goedlopende en grote markten en een goede klandizie. Joviaal en betrouwbaar zijn goede eigenschappen.

Nu stopt hij met zijn kleine fietsenmakerij in het Ondiep, waar hij een begrip is geworden. Er boven was een tentoonstellingsruimte waar zijn vriendin haar houtskooltekeningen en doeken kon tonen. Het was heel vertrouwd om hem na al die jaren te horen.

Straks gaan we toch naar de molen waar zelfs een papiermakerij inzit. Of dat permanent aanwezig is, weten we nog niet, maar de tijd zal het leren.

Het recept van gisteren is als volgt, voor de liefhebber:

Gekookte koude spaghetti, twee eieren, geraspte parmezaanse kaas, verse peterselie, twee tenen knoflook, olijfolie door elkaar mengen. Met vork en lepel rolletjes maken en bakken in de ruime zonnebloemolie. Wij hebben er salade Caprese gegeten met verse basilicum uit de tuin en genoten van deze combinatie. Het worden een soort vogelnestjes, lekker lichtbruin gebakken. Er bestaat een variant met honing en tijm, dat ga ik ook eens proberen. En zelf wil ik allerlei varianten ontdekken. Bijvoorbeeld met olijven of kappertjes. Wie weet.

Buon appetito.