Heb er nu al zin in

Het begon heel hoopvol vanmorgen. Een mooie donkergrijze lucht boven ons huis en de voorspellers zouden regen brengen, wel twee uur lang. Eindelijk na al die maanden droogte. Alles snakt hier naar water. Helaas werd onze hoop al snel de bodem ingeslagen. De bui viel een aantal kilometer verderop, liet de radar zien. Mispoes. Het is wel minder warm. Tel de zegeningen dan maar. Het windje is echt lekker.

In de nieuwe flow haalt de columniste Tatjana een van haar lievelingsrecepten aan. Het is Kashk-e-Bademjan. Een Iraans gerecht met aubergine. Zo gebeurt het dat mijn gedachten jaren terug vliegen. Ik sta in de kleine keuken. Vriend komt uit Iran. Hij kookt zoals hij het van zijn moeder leerde. Rijst op een wonderlijke wijze:

Rijst in de pan met een vingerkoot water boven de rijst. Aan de kook brengen en wachten tot er putjes invallen. Rijst in het vergiet doen en met koud water voorzichtig spoelen. In de pan gaat een laagje olie. Daarboven schik je in schijven de gekookte aardappel als laag of matze of een libanees flat bread. Dan de rijst erop, luchtgaten tot op de bodem maken met de steel van de houten lepel, saffraanwater toevoegen, de deksel in een schone theedoek wikkelen, en op een zacht vuur koken tot de pan sist als je er een natte vinger tegenaan houdt. Als het klaar is heb je een overheerlijke ‘rijst met tahdig’. Veel werk om rijst te koken, zal de gedachte zijn bij het lezen van dit recept. Dat klopt, maar je eet er je vingers bij op.

Het eerste ingrediënt dat je nodig hebt in de Perzische keuken is ‘Geduld’ en ‘Haast’ ligt er in de prullenbak. Het recept van de columniste is bij Ayeh in duidelijke filmpjes terug te vinden. Een van mijn lievelingen uit die tijd is Koresh Bademjan. Een heerlijke stoofpot met o.a. aubergine, tomaat, knoflook en ui, kikkererwten, saffraan en dan de rijst van hierboven erbij. Om te smullen. Deze recepten zijn terug te vinden op: https://cookingwithayeh.com/#feastmobilemenu

Mijn hart was groot genoeg om de herinneringen aan deze mooie keuken te bewaren en feitelijk denk ik er jammer genoeg nog maar sporadisch aan. Bij het lezen van deze recepten krijg ik er onbedaarlijke trek in.

Eindelijk vond ik gisteren bij de super een brood dat echt lekker was en het zag er ook nog eens appetijtelijk uit. Toch ga ik nog op zoek naar een goede Hongaarse bakker.

Mijn lieve medebloggers vroegen om af en toe een recept toe te voegen, zoals de Marokkaanse stoofschotel van eergisteren. Nou ben ik van nature een snufjesmens, mijn kruiden dansen. En ik ben redelijk onvoorspelbaar want het kan zomaar zijn dat een ander ingrediënt me eveneens toeroept in de koelkast, zodat het meegenomen wordt in het geheel. Als het daarna zo heerlijk smaakt als deze schotel, dan geef ik mijn versie van het recept onder aan de blog.

Het boek “al het Blauw van de Hemel’ van Melissa Da Costa is al over de helft gelezen. Het verhaal zit zo boeiend in elkaar. Er zijn hele ontroerende fragmenten, die vragen oproepen met betrekking tot het leven in het algemeen en het eigen leven in bijzonder. Er is een verhaal over een jongetje, dat de hele dag naar de hemel tuurt. Tussen die bezigheid door verft hij vel na vel blauw. Even zo vaak verfrommelt hij ze telkens, waarop hij opnieuw naar de hemel gaat turen. En de volgende dag begon hij opnieuw met schilderen. Probeert hij de kleur van de hemel te vangen?

Het kost geen moeite om er een voorstelling van te maken. Ik ken deze kinderen. Ze zijn kwetsbaar en tegelijk ook niet, door hun onbereikbaarheid en hun eigen wereld. Wat beweegt een mens. Hoe kleuren we de wereld in. Hoe kleur ik mijn wereld in. En hoe beweegt de omgeving er omheen. Hoe bewust zijn we van het moment, nemen we daar wel de tijd voor. Hier is alle ruimte voor inkeer en bewust leven. Ook hier ligt ‘Haast’ in de prullenbak.

Lief heeft een vijg van achter meegebracht die er nog prachtig uitziet. Dus daar kunnen we wel oogsten. Dat kan dan mooi vanmiddag. En dan een Perzische Khorest met als zoet element die mooie vijg. Heb er nu al zin in.

____________________________________________________________________

Recept van een Marokkaanse stoofschotel op geheel eigen wijze:

Ingrediënten: Een rode ui/twee tenen knoflook/twee tomaten/een blikje kikkererwten/een courgette/twee winterpenen/Twee langwerpige paprika’s.

Kruiden: Koriander/gember/geelwortel/komijn/peper/bouillonblokje/evt. nog zout en gerookte parikapoeder.

500 ml water/olijfolie

Neem een pan met dikke bodem. Doe een flinke scheut olijfolie in de pan, voeg de flinterdunne schijven ui toe en bak ze langzaam tot ze karameliseren, voeg de in stukken gesneden knoflook en tomaat toe.

Voeg alle kruiden toe. Ik schat dat ik van bijna alles een á twee theelepels heb gedaan, alleen de gerookte paprikapoeder mag al naar gelang je het lekker pittig wil hebben. Voeg het water toe, de grof gesneden groenten en het blik kikkererwten en het boeuillonblokje. Breng alles tot aan de kook en zet het op een lage pit om een half uur te laten stoven tot de wortels zo goed als gaar zijn. Laat daarna de pan met het deksel erop nog een half uur staan.

Couscous: Ik heb in dit geval een pakje Alfez couscous gebruikt met rozijnen en kruiden. Het is dan in vijf minuten klaar.