Net als alle andere huizen in de straat

Na de lange reis was er een heerlijke sauvignon met ijs voor mij en voor Lief een borrelglaasje wodka met ijs en daarna nog een natuurlijk. Geen zin om te koken dus met een paar hapjes en in elkaars gezelschap kwamen we de avond wel door. Inderdaad maakte de klima in de keuken overuren en de ventilator aan het plafond deed ook flink zijn best. Met het raam open haalde hij de koele nachtlucht binnen en werd het zowaar te koud zonder dekbed, die aan het voeteneind lag. Het buitenlicht was niet aan, dus ontbraken de sfeervolle schaduwen over het buffet en de kast. Honden blaften als vanouds, maar de haan in de vroege ochtend hoorde ik niet meer. Toch in slaap gesukkeld.

In de vroege ochtend was het tot half tien mogelijk om op mijn vertrouwde terras te zitten en vooral de opmerkelijke dingen te observeren. De druif had met haar groen zichzelf de das om gedaan en produceerde enkel nog krenten en wat verdwaalde druiven. Als het weer het toelaat wordt het snoeien van de ranken de eerste klus. De hibiscus bloeit in haar volle glorie. Ze heeft overduidelijk geen last van de twee maanden tropenhitte. In de toegankelijke bloemen wentelden zich de gulzige insecten door het stuifmeel. De kolibrievlinder was ook van de partij en een grote glanzende van oorsprong zwarte hommel maar nu bedekt met een witgele waas. Dankzij de gieters van Lief zijn er ook herfstasters te bewonderen. In het dorre gras bloeien overal toefjes wilde cichorei ter compensatie. Er is een heel pad te lopen langs dat lieflijke bloemenblauw. Voordeel van de droogte is dat je niet hoeft te maaien. De notenboom, waar altijd rond vier uur schaduw te halen valt, heeft haar herfsttooi al aan. De rest staat er nog onwaarschijnlijk groen bij.

De courgetten en pompoenen dragen wel bloemen maar geen vrucht. En de Hortensia’s proberen zich dapper staande te houden, waarbij de wilde hortensia het nog het beste doet.

De verrassingen van Lief zijn kleine grappige aanpassingen die hij au naturel heeft opgebouwd met takken en oude hekken die bij de stalletjes stonden. Sprookjeshoeken, maar nu nog wat kalig door de hitte. De Dennenhorst heeft drie poorten om door naar binnen te gaan en Lief haalde twee oude rotan stoelen van zolder om ze daar neer te zetten. Prima stop om naar achteren te lopen. Gisteren ben ik niet verder geweest dan tot de Datsja. Vandaag of morgen eens kijken hoe het daar is. Om te smoren waarschijnlijk. We hebben geen boodschappen gedaan en vandaag hoeft dat ook niet. Als vanouds liet ik me leiden door wat er in de koelkast lag. Rijstnoedels met zalm/paprika/paddenstoelen /wortel/ui en knoflook. Heerlijk hapje en zo klaar. Licht verteerbaar.

Lief zag op zijn avondwandeling negen fazanten opvliegen uit de bomen. Van reigers wist ik het maar fazanten waren bij mijn weten grondscharrelaars. Niet dus. Volgende keer loop ik mee. Hij heeft het licht gemaakt op de patio. Een drie-armige sfeervolle lantaarn. Ook een verrassing, want die had ik nog niet brandend gezien. De ventilatoren aan het plafond op het terras en in huis zijn een zegen en onmisbaar.

Gisteren ben ik begonnen in het boek’Al het blauw van de hemel’ van Melissa Da Costa. Een intrigerend verhaal over een heel bijzondere trektocht die vanaf het begin de nieuwsgierigheid wekt.

Als het te warm wordt is de keuken een heilzame plek om te lezen en schrijven en ook de slaapkamer met de ventilator boven het bed. Altijd weg te kruipen voor de hitte in dit huis vol hoeken en gaten. De luiken gaan dicht dus blijft het koel en schemerig. Zomerstand. Net als alle andere huizen in de straat.