Morgen weer een dag

Gisteren heb ik wat tekeningen van de maand augustus tot nu toe uit mijn tekendagboek gefotografeerd. Soms moet ik met het tekenen een paar dagen inhalen aan de hand van foto’s, eenvoudigweg omdat er geen gelegenheid of puf was om ook maar iets te tekenen, maar doorgaans is het een ritueel geworden dat zich in de vroege ochtend voltrekt net als de blog over de dag ervoor.

Nog een aantal dagen voor vertrek. De afspraken voor de laatste twee weken zijn gemaakt. Er staat nog een bezoek aan zoonlief op de rol, een hapje eten met de vijf kleintjes(mijn zussen en een broer) en een bezoek aan de broer van Lief en zijn vrouw, een bijeenkomst van onze boekenclub. Tussendoor hapsnap bliksembezoeken aan de kinderen, kleding kopen voor lief, doeken uitzoeken die ik over kan schilderen en de keukenkastjes plunderen. In het achterhoofd is mijn praktische ik bezig om kleding en boeken te verzamelen die mee zullen gaan.

Vandaag is de tuin aan de beurt voor de puntjes op de -i-. Er moet een gevlochten hekje hoger worden gemaakt. Of het ervan komt weet ik niet. Dochterlief gaat met de kinderen naar Sonnenborch. Ik overwoog nog even aan te wippen, zo’n heerlijke plek, maar ik vrees dat het hem niet gaat worden. Straks belt lief en hangen we een uurtje aan de telefoon, dan is de ochtend grotendeels al voorbij.

Zoonlief heeft mijn oude bestanden afgestoft en met mijn Ipad gedeeld. Zo fijn om al die oude verhalen, foto’s en schrijfsels terug te zien. Brieven aan vriendinnen, gedichten, gedachten uit de tijd dat ik met het boek The Artist way van Julia Cameron in de weer was en iedere ochtend voor de vuist weg drie bladzijden vol schreef.

De papieren van school heb ik eindelijk allemaal gedeletet. Dat schept ruimte. Straks ga ik alles uitgebreid bekijken en daarna kan een en ander nog verder worden opgeschoond. Voor alsnog is het goed zo. Morgen weer een dag.