Bescheidenheid siert de mens

Hoera Suzanne-met-de-mooie-ogen is weer helemaal bijgetrokken, maar de Passieflora heeft het loodje gelegd. Tot zover de stand op dochters mini-balkon.

Op het parkeerterrein bij de tuin stonden meer dan vijf auto’s. Heerlijk. Dan mag het grote hek openblijven en kan je direct doorlopen naar de tuin. Alles was in rust en zinderde in de hitte. Bij het zien van mijn lapje grond moest ik even zuchten. Brandnetel had haar kans allang opnieuw waargenomen en ook het zevenblad had in de afwezige week flink wat terrein gewonnen. De iepen van de buurman waren aan mijn kant doorgeschoten, dus dat moest eerst gesnoeid. Lucht geven aan het groen eronder. Mooie bundeltjes maken en in de omheining verwerken. Opgeruimd staat netjes. Nu was het de beurt aan de grassen in het eerste perk.

Daarna het zevenblad dat zorgvuldig met de hand moest worden weggeplukt en dat werd in de vuilniszak gedaan. Dat moest mee naar de afvalcontainer bij huis. Ook in de tuin van dochterlief liep het nog door. Het was zaak om het verstand vooral op nul te houden bij dergelijke bezigheden want anders zou je er zo weer de brui aangeven. Ergo, geen leuk werkje, maar uiterst noodzakelijk.

Het meegebrachte flesje water kwam goed van pas. Ik dacht aan lief die met temperaturen tussen de 35 en 40 graden heel wat meer te stellen had. Hij had ergens in een kast zijn oude kibboets-petje weer gevonden en dat op zijn haardos gezet om toch nog enigszins beschermd te zijn. Hij liet het me zien tijdens het videobellen. Een olijke lach erbij. Haha. Het stond hem nog steeds goed. In het kader van de hitte was hij blij dat ik hier was en niet daar. De temperatuur in het huis had hij wel op een 24 graden kunnen regelen met veel kunst-en-vliegwerk. Ramen open in de lauwe ochtend, alle ventilatoren, die aan het plafond zitten, aan en de regulatoren in de keuken en op zolder voluit. Dan was het goed te doen. Iedere morgen van vijf tot tien werkte hij nog wat op het land en verder hield hij zich, zoals alle Hongaren deden, heel koest. Tel uw zegeningen. Dan mogen we hier nog lang niet klagen.

Eindelijk was er flink wat schaduw in het postzegeltje en kon er gemaaid worden. De maaimachine stond op bijna de laagste stand en snorde er lustig op los. Het ging voorspoedig. Het is altijd weer fijn om te zien dat een gemaaid gazonnetje(nou ja, een soort van dan)dat opgeruimde heeft wat een woestenij direct omturnt tot een echte tuin. Alsof de bloeiende Zonnehoed, de Flox en de Persicaria nu meer tot hun recht kwamen. Het maaien in dochters tuin kon voor een groot stuk, maar de twee batterijen haalden het net niet. Volgende keer eerst daar beginnen. De oogst is behoorlijk. Volop vijg en braam, hier en daar framboos en een verdwaalde appel en peer.

Ziezo, moe maar voldaan naar huis. Geen zin om te koken, want ik had al mijn kruid verschoten. Bij uitzondering dan maar een Szechuan maaltijd besteld en de bezorger een flinke fooi gegeven voor zijn wandeling en vier trappen op bij deze hitte. Hij vroeg of ik dat meende. Daar wordt ik zo blij van. Iemand die het duidelijk op prijs stelt en niet direct de hoofdprijs verwacht. Bescheidenheid siert de mens.