Liever niet in de bus

Vier zussen en een badkamer vergt een ingenieus gebruik, maar dat verloopt iedere morgen vlekkeloos. Gister moest een zus haren wassen en dan schuift de rest vervolgens op. Allemaal een kort gebruik van douche en wastafel en binnen een uur staan we weer gepikt en gesteven beneden, waar de opmaaksessie plaats vind. Bij gebrek aan spiegels in huis functioneren Ipad en meegebrachte kleine spiegels en om te zien of de kleding goed zit, zijn er gelukkig glazen deuren te over. Je moet wat in een vakantiehuis.

Zuslief was om zes uur gaan wandelen naar het vogelreservaat en had lepelaars en een fuut gezien en er inmiddels 12000 stappen opzitten. Daar stond eerst een lekker ontbijt en daarna koffie thuis met een vers gebakje van de bakker op de hoek tegenover. Inmiddels was iedereen ook klaar voor een rondje Middelburg.

Maandagmiddag, veel was dicht, maar de winkelstraten werden druk bezocht en er was een grote boeken-en curiosa-markt. Zuslief moest voor de toneelvereniging een zakhorloge aanschaffen, dat was voor later. Eerst bewonderden we de oude abdij. Aan de voorkant zie je de indrukwekkende gevel waarachter, onvermoed door ons, het grootste gedeelte van de abdij zich bevindt, compleet met kloostertuin en de twee kerken.

De abdijgebouwen hebben sinds 1574 allerlei functies gehad, van refter tot kanonnengieterij, van kloostergang tot munt en van concertzaal tot Statenzaal, lees ik op Zeeland.com. De abdijtoren de lange Jan is hét landmark van het oude centrum en van Middelburg. Van verre zie je haar al statig in het wolkendek prikken. Het Abdijplein leent zich voor allerlei festiviteiten, zoals die markt en er wordt dankbaar gebruik van gemaakt.

Er zijn veel terrassen waar je aan kan schuiven en vooral voldoende verrassende winkels met een grote diversiteit. Het is uitverkoop, dus kaasje voor vier winkelende zussen. Het leidt niet zelden tot hilarische lachsalvo’s bij de vele passessies in de te warme paskamertjes. Doorgaans komen we bijna alle vier met iets thuis, voor een prikkie op de kop getikt, want dat is de kunst.

Bij het struinen over de markt vonden we een kraam met oude zakhorloges in een kistje. Er zat een grote nepper in, waar de koopman vijf euro voor wilde hebben. Zuslief ging ineens afdingen, iets wat ik nooit durf. Ik zwakte af door te roepen dat het voor een theatervoorstelling was. De barse man streek over zijn hart. Terwille van het theater mocht zus het kopen voor twee euro. Tel uit je winst. De triomf was voelbaar.

Onderweg viel er vooral veel te genieten. Een dame die als levend toneelstuk door de stad liep, geheel in rood gekleed, rode alpino incluis, de oude en opmerkelijke gevels met de namen die de historie in een woord samenvatten, zoals De Drye Karcken en ‘T Stadhuys van Middelbvrg.

In een winkel werden we ontvangen als de koningin zelf, door een verkoopster, die zichtbaar behoefte had aan klanten en zich vermoedelijk een hoedje stond te vervelen. Ze strooide rijkelijk met complimenten en prees elk jurkje aan alsof het een lot uit de loterij was, gelukkig had ze in de kelder ook nog een partij hangen en zonder haar aanprijzingen konden we alles rustig bekijken en passen. Voldaan liepen we met onze pakketjes in roze vloeipapier verpakt en vier parfumtesters de winkel uit. Mevrouw een fijne dag en wij tevreden met de veroverde aankopen. Kwaliteit voor weinig. Bij elk nieuw ding gaat er iets ouds uit de kast, naar de kringloop uiteraard. Mijn buit een sjaal en een t-shirt.

Vandaag is Veere aan de beurt of een rondrit over het eiland, want de regen valt gestaag neer. Omdat we niet van suiker zijn, trekken we er toch op uit. Er valt altijd wat te beleven als je er voor openstaat. Bij het parkeren moeten we wel letten op de onopvallende en vervelende twee-uurstandaard. Dat hebben we al twee dagen verkeerd gedaan. Zo’n verrassing heb je achteraf liever niet in de bus.