Kalm maar bijzonder

Te vroeg op pad, dat overkomt me niet vaak. In mijn hoofd zou ik langer onderweg moeten zijn. Maar nu was ik een kwartier voortijds bij vriendinlief, die vanaf een Frans balkon met haar haar in handdoek gewikkeld, me toeriep dat ze er aankwam. Ik hou van Franse balkonnetjes, die waar je niet op kan staan, maar waar beneden een aubade naar omhoog zou moeten klinken.

Hartelijke begroeting. Zo lang geleden en toch werd er drie weken geleden heel gezwind een afspraak gemaakt voor een kunstzinnige ontmoeting met elkaar. Een uitgebreide lunch en een bezoek aan het Coda in Apeldoorn. Qua afstand lag het tussen beide woonplaatsen in precies op een uur rijden.

Een uur lang om bij te kletsen is een heerlijkheid. Zoveel om elkaar te vertellen. Heerlijk om de vertrouwde stem te horen. Belangstellend naar elkaars wederwaardigheden nemen de verhalen een vlucht, humor als ondertoon, een warm hart en diepe genegenheid er doorheen gevlochten. Vriendschap voor het leven. Het is vrij rustig op de weg, maar omdat we zo aan het kakelen zijn, rijden we de afslag voorbij en moeten we, Apeldoorn in vogelvlucht, binnendoor een stukje terug. Ineens rijden we door de winkelstraat. Tot het Coda-museum, dankzij de onvolprezen Tom-Tom, in het vizier komt en de parkeergarage in de straat ernaast.

Truus veilig gestald en kuieren naar het restaurant waar vriendinlief een tafeltje heeft gereserveerd. Op exact hetzelfde moment dat wij tweeën naar binnen gaan komt in de deur aan de overkant onze andere lieve vriendin binnen. Hartelijke omarming, fijn om elkaar te kunnen begroeten. Bij een koffie komen in een notendop de bezigheden van elkaar langszij.

Een van ons heeft sinds een jaar atelier aan huis en is volop aan het experimenteren met etsen en linosnede in lagen met de bedoeling om ooit, als ze alle kneepjes heeft doorgrond, cursussen aan huis te geven als de tijd haar gelaten is. Ze wisselt de verhalen af met indrukwekkende fasen van haar kunstwerken. Wij, haar bewonderaars, geven elkaar een blik van verstandhouding. Vriendinlief heeft het hele proces in de vingers, ze is een secure harde werker en stopt niet tot het beeld dat verschijnt volkomen tot in de perfectie is uitgewerkt. Wat haar ogen zien, wordt vertaald naar haar handen en het zijn stuk voor stuk juweeltjes.

Er volgt een relaas over een bezoek aan New York met het hele gezin en er komen foto’s langs. Een heerlijke stad met een spectaculaire ervaring voor hun beide dochters. Zo’n beleving met je ouders vergeet je nooit meer als kind.

De tentoonstelling in het Coda is niet helemaal wat we zoeken, grote Lego-modellen waarin vervoer de hoofdrol speelt. Het boeiende is dat alle elementen bij elkaar de geschiedenis ervan schrijven, vanaf het eerste wiel tot aan de ruimte toe. Er is, in variatie op een thema, een grote lego-bak, waarin kinderen en hun begeleiders, naar hartelust kunnen bouwen en hun zelf ontworpen modellen in de vitrinekasten er tegenover kunnen tentoonstellen.

Boven is de tentoonstelling: ‘Building a new World‘ waar werken te vinden zijn van vijf kunstenaars, die geinspireerd zijn door het manifest van Nieuw Babylon uit 1963 van visual artist Constant Nieuwenhuys (1920-2005). Rob Voerman haalt er zijn inspiratie uit voor bijvoorbeeld wandgrote mixed-media met pen, droge naald, aquarel op papier. Boeiend en indrukwekkend door het vele werk wat er mee gemoeid is. Ook de andere werken kunnen op onze volle aandacht rekenen, niet in de laatste plaats door hun inspiratie te vertalen naar het werken met een groep kinderen. Bij een kunstwerk van een stad, verwezenlijkt door opgeplakte houten blokjes, een potlood een onderdeel van een puntenslijper, opgeprikte spelden, laat een oma haar kleinkinderen tot onze verbazing er met de vingertjes doorheen fietsen. Als we een opmerking maken, houdt oma zich Oostindisch doof.

Vlakbij de ingang hangen silhouetten van karton en papier van tassen en hoeden. Dat levert mooi voer op om thuis ook eens te proberen. Het winkeltje krijgt nog uitgebreide aandacht en dient vooral om ideeën op te doen, eerder dan om iets aan te schaffen. Er ligt veel nijvere vlijt in de vitrines. We nemen het in gedachten mee.

Veel te snel alweer staan we te knipperen tegen het zonlicht buiten. Hier scheiden onze wegen. De een richting het Oosten en wij naar het midden. Warm afscheid. Het smaakt naar meer, een volgende keer. Vriendinlief en ik rijden naar huis over een weg zonder opstoppingen en files. Het kenmerk van de hele dag. Kalm maar bijzonder.