Een diepere dimensie

Zo nu en dan sijpelt er een bericht door, waarmee het verleden op een kier wordt gezet. Als je er dieper op in gaat, komt binnen een fractie de hele trein volop tot leven. Dat deed het bericht van het overlijden van Wieteke van Dort met mij, eigenlijk kind van en voor onze generatie. Zoals zij samen met Aart Staartjes en Joost Prinsen jeugdprogramma’s neer hebben gezet, waren ze een voorbeeld voor het uitdragen van eigenzinnig en rebels gedachtengoed. De Stratenmakeropzeeshow en J.J. De Bom, voorheen De Kindervriend, Het Klokhuis. Die drie in een bootje. Een deftige dame die windjes laat en ze met een ondeugende blik wuft weg wuift. Al die andere programma’s waarin ze te beleven waren. Heerlijk voer voor kinderen en eigenlijk ook voor volwassenen. Wieteke was te jong voor de toneelschool, werd kleuterleidster en deed daarnaast nog twee jaar de toneelschool. Het is de veelzijdigheid dat haar leven kenmerkte. Van alle markten thuis en een duizendpoot, met veel liefde gedeeld en uitgedragen.

Mijn rustdag begint met het hoofd in de henna zetten. Vorige keer had ik meer ‘Auburn’ in mijn papje hennapoeder gedaan, maar nu mocht het bruin de overhand hebben. Twee uur moest het intrekken. Dat betekent voldoende tijd om glorieus te lummelen. Tot lezen wil het almaar niet komen. De rust ontbreekt nog enigszins. Wel kranten doorspitten, oude tijdschriften lezen en de Groene, puzzeltjes maken, Hongaars leren. Om drie uur was ik klaar voor de tandarts. Iets waar ik altijd met veel plezier naar toe ga. Dat komt omdat ze me in mijn wanhoop jaren geleden, en destijds met een tandarts die alleen maar op zijn centen zat en niet bezig was met het welzijn van zijn cliënten, zo ongelooflijk goed van mijn angsten en gram heeft afgeholpen, dat ik nu vrolijk lachend door het leven kan. Ze krabt wat tandsteen weg, polijst de boel en weg ben ik weer.

Op naar dochterlief die morgen met het gezin naar la douce France vertrekt en thuis de boel heeft laten ontploffen. Overal kleding, koffers en zaken die belangrijk zullen zijn. Dribbel heeft een tas voor in de auto onderweg, waar genoeg inzit om een weeshuis te vermaken. Met vijf mensen op vakantie is een soort volksverhuizing. De regel is ‘Geen tablet op vakantie’ dus moet er voldoende aan compensatie mee. Ik ontvang de sleutel om plantjes water te kunnen geven en neem de hangende vlijtige Liesjes mee, die elke dag water moeten. Ze komen bij mijn andere dochter te hangen, waar zoonlief en schone dochter drie weken op het huis, de planten en de poes passen.

Daar eet ik een hapje mee. Toch dat recept van die gekarameliseerde uien vragen, want dat smaakte heerlijk in de saus over de fusilli. Heerlijk bijkletsen met allen en de inloopkast bewonderen, waar een prachtige kleine renovatie heeft plaats gevonden. De filosoof en tante Pollewop hebben rode oogjes van het zwemmen. Ze zijn de hele dag met hun vader in de Hommel geweest, waar nog een buitenbad is. Tegenwoordig bijna een luxe.

Warm afscheid na nog een kop thee. Dag lieverds. Thuis wordt er druk gekookt door schone dochter en komen in het journaal vertrouwde beelden langs van alles wat het werkend leven van Wieteke van Dort bepaalde. Een week na haar man is ze overleden. 55 jaar samenzijn vraagt nog maar om een ding, als je zelf dan al flink ziek bent. Een zoon gaf aan, dat ze toen het leven heeft losgelaten. Een zinnetje, dat op het netvlies bleef hangen en dat de dood een diepere dimensie geeft.