Gelatenheid en berusting

Vandaag blijf ik in bed. Het is geen protestactie, al zou dat met al het geweld om ons heen op z’n plaats zijn. Weer een ouderwets jaren-zeventig-geluid voor de vrede. ‘Make love not war’.

Op dit ogenblik zou ik het vooral tegen mijn vege lijf willen zeggen. De darmen zijn een coupe aan het plegen en ondermijnen het dagelijks gezag. Waar het maar mogelijk is, storten ze leeg. Het zal geen lang schrijven worden.

Buikgriep ofwel een noro-virus, zoals griepalert.nl me leert, heerst al een tijd binnen het gezin. Ze waart sluipend rond en besmet alles wat binnen haar bereik komt. Onze stad stond nog niet bij de plaatsen waar ze graag vertoeft, dus heb ik me opgegeven als buikgrieper. Een beetje afleiding, want alle andere zaken, kleinzoon, de familie van zoonlief en de tandarts zijn afgemeld. Voor de tandarts staat er alweer een nieuwe afspraak volgende week.

Alle dingen die nog moeten gebeuren maken pas op de plaats. Boven in het koppie is het zo duf, dat druk maken om dat soort dingen niet mogelijk is. Er heerst een sfeer van gelatenheid en berusting.