En zo is het maar net

Ziezo, broer van Lief en schoonzus zijn onderweg. Maandagmiddag zijn ze hier. Zoon-en-dochterlief met de hele aanhang zitten in Parijs op een terras nog een taartje te eten voor de verjaardag. Hier vliegen twee wielewalen met hun aandoenlijke keelgeluid van tak naar tak, te veel verstopt tussen het struweel en af en toe maar zichtbaar, te snel voor de foto. Het is allemaal op hetzelfde moment. Lief sluit het hek. De laatste boodschappen zijn gedaan. We hoeven er niet meer uit en met de Pinksteren zijn twee dagen lang de winkels allemaal gesloten. Wel zo kalm. Dan hoef je ook nooit meer gauw nog even…

De klaprozen, korenbloemen en margrieten hebben de regen van eergisteren overleefd al moesten we wel wat stutstokjes zoeken voor de korenbloemen die slagzij hadden gemaakt.

Ook voor de dakramen boven hadden we stokjes nodig om de lap uit de mooie lappenverzameling en het gordijn op te kunnen hangen. Terwijl ik beneden de cd-speler aan het installeren was, schoten mijn flansmethodes door het hoofd. Natuurlijk, tonkinstokjes. Die konden in de haken die er hingen. Middellijn meten en inprenten. Na de boodschappen dus naar het tuincentrum. Die hadden ze wl maar verweerd en te dik. Gelukkig verkochten ze ook kleine hekwerkjes van Bamboe en die stokken zouden precies goed zijn. Op de bonnefooi gekocht en oneindig gemazzeld, toen het precies pas bleek.

We hadden een Jysk ontdekt in Szigetvar. Dat was boffen. Konden we daar al het beddengoed aanschaffen. De winkel zat in een gloednieuw pand even buiten de stad. Dekbedden, kussens, onderlakens, slopen, moltons, beddensprei, handdoeken en een kledingrek. Het karretje was te klein, maar met moed, beleid en trouw en een beetje duwen, ging het goed. Ziezo, stap een gezet. Aanvullend de boodschappen. In het voren denken, want de winkels dicht. Ajam Smoor met rijst had ik voor de gasten bedacht, mits ik de meeste ingredienten kon opduikelen. De Tesco wilde nog wel eens op Japanse en Thaise leest geschoeide artikelen verkopen. Daar zou vast wel iets bijzitten. Indische producten kennen ze hier nauwelijks.

Met Truus volgeladen op huis aan. De bedbankman had die ochtend gebeld en zo als verwacht zullen ze de bank op woensdagmiddag komen brengen en in elkaar zetten. Dat was de reden dat we erop uit konden om alle benodigdheden te halen en toch de logeerkamer boven helemaal af te stylen. Dus toch nog meer stofzuigen, het overtollige spul opruimen in de kleine hok naast de verwarmingsketel en zorgen dat het beddengoed in de twee kisten konden worden opgeborgen. Een van de doeken op het kastje, de sprei ter bescherming over de bedden, de handdoeken gewassen en wel opgevouwen op de bedden en dan maar hopen dat schoonzus nog lenig genoeg is om dubbelgevouwen het achterste bed in te kruipen, mij lukt het. Gordijntjes ervoor, ventilator, schoongemaakt en nagekeken, in stelling. Ziezo. Laat het bezoek maar komen.

Lief had in de caravan mooie oude flessen gevonden en spoelde ze bij de buitenkraan schoon. Vooral de groene flessen wil ik herschikken en een mooie plek geven. Helemaal schoon worden ze niet, daar zal warm water en soda voor nodig zijn, schat ik in.

Een fragmentje op facebook. Stef Bosch die op een nostalgische telefoon het telefoonnummer van zijn ouders belt. Hij krijgt zijn vader aan de lijn en moeder is niet thuis. Ondanks het feit dat hij zijn verbeelding heeft laten spreken ontroert het zogenaamde gesprek hem tot in iedere vezel. ‘Er is niets op tegen om de verbeelding je dromen waar te laten maken’ is de strekking van zijn verhaal terwijl hij zijn tranen droogt. En zo is dat maar net.