Er is inspiratie genoeg

Gisteren de laatste bijna zomerse dag, volop zon en 27 graden. Vanaf vandaag wordt het wat koeler, niet zulke lage temperaturen als in Nederland, maar wel wat frisse laatste weken van april. Altijd al eigenwijs geweest, deze maand. April doet wat ie wil en daar valt niets aan te verhapstukken. Toch in de twee grote potten Lavatera Rosea en Oost-Indische kers gezaaid. De mix voor de bloementuin zaaien we begin mei uit. Lief heeft, omdat het nog droog was, de hele tuin gemaaid en in het bos vooral de paden, zodat er overal weer goed te lopen valt. Hij herinnert zich de oude structuur weer en vlecht daar zijn nieuwe ideeën doorheen. Het wordt een mooie beheerste en toch wilde tuin, niet te aangelegd, daar houden we beiden niet van.

Het etsen op het geschepte papier werkt toch een tikkeltje frustrerend. Omdat ik niet in zwarte vlakken kan werken en de lijnetsen te iel zijn in mijn optiek geeft het niet het gewenste resultaat. Dus op zoek in het atelier naar wat er nog voor papiersoorten lagen. Zoekt en gij zult vinden, ziedaar grote vellen A3 Khadi-papier. Toch geschept papier, weliswaar niet van eigen hand, maar heel stevig en goed te gebruiken. Daar houdt de zwarte weggepulkte tetra het wel op. Ik begon onmiddellijk weer enthousiast te worden. Zo werkt dat dus. Goed papier en een etspen die veel scherper is dan de prikpen is voldoende voor het oproepen van hernieuwde energie en inspiratie. Ik ets de foto na en ben tevreden over het resultaat, al was het worstelen met het vochtig maken van het papier, omdat er in de Datsja geen kraan is maar slechts een fles met water. Vandaag dus met de grote vellen aan de slag, op maat scheuren en bevochtigen, dan is er morgen genoeg voorradig. Op de foto zie je de eerste op zelf geschept papier, de tweede op Khadi-papier en de derde, wat er van over is, op zelf geschept papier met een zwart vel eronder. Zo kan het natuurlijk ook.

We hebben de lantaarn uit de stalletjes schoon gemaakt en ze staat nu te pronken op het terras. Er moet alleen nog een kaars in. Op Google maps kwam de voorkant van ons huis voorbij toen ik op zoek was naar een eventueel winkeltje in ons dorp. Het is nog steeds onzeker of het er nog is. De foto’s zijn van vier jaar geleden.

Paul van Ostaijen is in Berlijn. Het zijn boeiende en zeer onrustige tijden zo rond 1919. Hij is er in een groot gezelschap van kunstenaars, dichters en schrijvers. Politiek is er veel reuring en Paul houdt er niet van, wordt ook mismoedig over het telkens weer een streep door de rekening van partijen die het internationalisme nastreven in de kunst, waarbij de Vlamingen zelfs beschuldigd worden van het hebben van nationalistische denkbeelden. Het valt hem tegen dat er zoveel onmin leeft in de verscheidene kringen waar hij komt. Er zijn veel rellen en dat gaat er niet zachtzinnig aan toe. Ben benieuwd hoe dat verder gaat.

De rozemarijn heeft zo’n lief en prachtig in elkaar geknutseld bloemetje, de moeite waard om eens aan een nader onderzoek te onderwerpen. Bovendien zijn ze eetbaar. Dat gaan we sowieso uitproberen en de blaadjes van het kruid kunnen in de olijfolie, waarna ze naar een maand te gebruiken zijn in je gerechten. Ook dat is een leuk experiment. Hier en daar wat verschillende soorten olie maken. De natuur geeft toch overvloedig. Bij het beeld met de kruik zag ik drie takjes Onze Lievevrouwebedstro, een van mijn lievelingsplantjes en een goede bodembedekker. Als ze straks bloeit maak ik er ruikertjes van voor in de linnenkasten. Ook al lang niet meer gedaan. Zo borrelen de ideeën op. Niet zo vreemd, want er is inspiratie genoeg.