Goed toeven in fijn gezelschap

De autobiografie over Theo Thijssen is uit. Zodra je je door de eerste hoofdstukken hebt geworsteld en daarbij door de hoeveelheid namen, scholen, bonden en partijen begint voor mij het verhaal pas echt. Vooral de hoofdstukken over onderwijs, het persoonlijk leven en zijn schrijfcapriolen boeiden zeer. Vlot geschreven en levendig. Af en toe valt de auteur Peter-Paul de Baar in de herhaling en heeft hij wat aannames, maar kalm maar gestaag wil je door tot aan het eind.

Natuurlijk snor ik het Theo Thijssen-museum op dat vlak bij de Westertoren ligt en loop al zijn literaire werk na. Zijn kritieken op andere schrijvers zijn niet mals en hij kan er behoorlijk op los briesen. Een vergelijk met Kloos komt om de hoek kijken. Die kon er ook wat van. Aan de andere kant sabelde de gevestigde literaire orde zijn werk ook te neer. We weten wel beter. Als iets goed geschreven is dan beklijft het en Kees de Jongen is er nog steeds. Zoals een van de mensen van het museum opmerkt: ‘Het is geen Bestseller maar een Longseller’, en dat is voor een schrijver het hoogste goed.

Zoonlief heeft de zolderkamer opgeruimd en al de overbodige voorwerpen op het halletje gestald. Lief komt in actie en brengt samen met hem het een en ander naar de containers maar we doen met z’n tweeen ook een rondje stort. Opgeruimd staat netjes is het devies en zo is het maar net. De oudste wil de afgedankte opruimbakken hebben, dus die stoppen we vast in de auto. Wie schrijft, die blijft.

Bij de supermarkt kies ik lekkere trakteersels. Chocola met cranberry en de witte versie ervan en schrik van de prijzen van gebak, enzovoort. Bovendien niet specifiek erg gezond ook nog. Dan maar zelf aan de slag en ik ga voor een kruidcake. Gemakkelijk en snel klaar. Vanmiddag komen de dames van de bioclub op bezoek. Dan kan ik ze wat voorschotelen. Ben benieuwd hoe zij het boek ervaren hebben.

Gisteren video-belde kleinzoon me, die zijn portfolio had gebracht bij de nieuwe school, waar hij ook een motivatiegesprek moest voeren. Hij had het goed gedaan vond de mevrouw waar hij mee sprak en zeker het etsen ging ze ook uitproberen. Over twee weken kreeg hij de uitslag en dan volgde eventueel nog een loting. Dat wordt dubbel hard duimen. Ik gun hem die leuke opleiding met heel mijn hart.

Nu kan ik eindelijk aan het andere boek beginnen: De Moeders van Mahipar van Foruch Karimi en dat komt goed uit want we hebben een klein tripje naar Texel op de rol staan. Aanstaande zondag nemen we de boot en zullen vier dagen kunnen genieten van vriendinlief en Lief zijn aangewaaide dochter. De laatste heeft daar een baan op school gevonden en woont er nu. De oorspronkelijke wortels liggen ook daar want haar moeder komt van Texel.

Ik ga natuurlijk op zoek naar de Gorgels, dat kan niet anders en dan ‘s avonds naar de zonsondergang kijken op een duin of naar de vlucht van een zeemeeuw, zoals Jochem Myjer ons liet zien in zijn laatste prachtige theatervoorstelling: ‘Adem in, Adem uit’ en hoop dan stiekem wat van die kleine wezentjes te zien langs schichten. ‘Joebelabambam’.

Maar voor dat alles gaan we met de leesclub zaterdag aan de rol, borrel, film, etentje, in die volgorde. Parijse sferen dunnetjes over doen. Het is altijd goed toeven in fijn gezelschap.