Overpeinzingen

Om bij te schrijven in de annalen

De workshop zondag was ongelooflijk leuk. Niet alleen omdat het met kleinzoon was, maar vooral omdat hij er zo serieus en gedreven mee aan de slag ging. Van te voren had ik hem alles uitgelegd. Na even nadenken kreeg hij een lumineus idee. Dat kon je aan hem zien, want een brede glimlach brak door en daarna liet hij me bij elke vordering raden wat het was.

Pas toen hij twee rondjes boven in de vorm kraste, ontdekte ik dat het waarschijnlijk een spook was. Omdat hij het werk nodig had voor zijn portfolio liet ik hem ook echt de onderwerpen en de uitvoering ervan helemaal zelf bedenken en doen. Bij de een na laatste sessie voerde hij elke handeling nauwgezet uit. Hij had het zich echt niet gemakkelijk gemaakt. Een helikopter in de lucht en een man die in de open deur hing, klaar voor een sprong.

Vooral het pasta-apparaat was populair. Dochterlief en schone zoon kwamen hem ophalen met dribbel en bij de demonstratie die daarna volgde met als onderwerp het planetenstelsel, verloor hij tijdens het strippen een paar planeten. Een mooie les, want hij was hals-over-kop aan de gang gegaan en minder secuur geweest.

Dribbel had op het einde ook een inventief idee. Hij wilde een blaadje door het ‘spaghetti-gedeelte’ draaien. Daarvoor moest hij op een standje minder, maar toen had hij een heel mooi geshredderd gordijntje. Dat is precies hoe het proces werkt. Kunst inspireert tot nieuwe kunst.

Werken, kletsen, spelen, plannen maken. Wat een heerlijke productieve middag.

De volgende ochtend, gisteren dus, al vroeg uit de veren om om tien uur dochterlief, de Filosoof en tante Pollewop op te halen. We hadden afgesproken naar Naturalis te gaan. Lief ging ook mee. Laat het gebouw nou op het oude terrein van het toenmalige AZL zijn gebouwd. Tussen alle hoge torens van nieuwbouw waren nog nostalgische blikken te werpen op de oudbouw van ons oude opleidingsinstituut hier en daar. We dachten dat het niet druk zou zijn op maandagmorgen, maar dat was een kleine vergissing. Heel Holland had nog een studiedag. Maar het immens grote gebouw bood plek aan iedereen zonder dat je overlopen werd. Wat een veelheid van informatie krijg je daar. Alles wat je maar wilt weten over de ontstaansgeschiedenis van de aarde en alle ontwikkelingen ervan, zijn er te vinden.

We begonnen bovenin, omdat we daar met de lift naar toe konden om vervolgens lopend af te zakken. De koffie boven werd ons door de neus geboord want het buffet was gesloten, maar de kinderen konden hun boterhammen eten en genieten van het uitzicht over Leiden in de nissen van de ramen.

De eerste twee onderwerpen waren niet de minste. De Verleiding en de Dood in volle glorie ten toon gesteld. Pittige onderwerpen maar leerzaam. Dood is niet eng. Dood helpt andere dieren en organismen om weer voort te kunnen. Alles heeft functie en staat in verbinding met elkaar. Zo zwierven we er tussen rond en genoten. Het was teveel om nauwkeurig te bekijken. Hier en daar een focus op dat wat de aandacht trok.

Verder dwaalde we door de tentoonstellingen over de ijstijd met de geweldige mammoetgeraamtes, de vroege mens, de dinotijd met de grootste en imposante Plateosaurus, een Triceratops en een Tyrannosaurus, Trix gedoopt, in volle glorie met animatie erachter, de evolutieleer, het leven en de aarde. De twee laatste zalen hebben Lief en ik niet meer gezien. Het werd steeds drukker en warmer, benauwder dus ook. Wij gingen samen bijkomen in het restaurant met een glas water en dochter en de kinderen bezochten de laatste twee zalen. Daar komen we nog eens voor terug, want ze zijn zeer de moeite waard. Dat was te zien in de etalages aan de straatkant. Indrukwekkend opgezet groot wild. De science experience bewaarden we ook voor een volgende keer.

Tussendoor een kopje soep voor ons en taart voor de kinderen en aan het eind chocomel, twee knuffels voor hen en een dappere dodo voor ons samen, die ik op mijn trui spelde.

Op de terugweg werden er verzoeknummers aan mijn Spotify toegevoegd met de grootste pret als Sire steeds wat anders van de titel maakte. Maar zo vloog de duur van de rit voorbij en hadden we veel lol. Thuis had schoonzoon zich in de keuken uitgeleefd. Een heerlijke rijsttafel als afsluiting en twee dagen van goud om bij te schrijven in de annalen.

2 gedachten over “Om bij te schrijven in de annalen

Reacties zijn gesloten.