Eens kijken wat er uit de koker komt

Sinds de wolven op de Veluwe rondlopen, zijn er nu tevens meer raven te vinden. Zo werkt dus de biodiversiteit. Raven azen op de restjes die de wolven laten liggen. Die natuurlijke cyclus heeft me vanaf het begin geboeid. De natuur is zelfredzaam, zolang wij de ruimte geven om haar haar gang te laten gaan. Boeiende ontwikkeling.

Gisterenochtend had ik ineens de geest en ging toch maar eens focussen op het tetra-etsen. Met de pennetjes die in het kleipakket zaten viel er een haarscherpe lijnets in de verpakking te krassen. Om de delen die zwart moesten blijven te verkrijgen, moest de bovenlaag ervan weg gepeuterd worden. Veel tijd was er niet. Dat vroeg om een snelle schets, gekras en gepeuter. De kleine Khadi-velletjes had ik vlak ervoor nat gemaakt. Het pastamachientje stond in de aanslag, klaar voor gebruik. Op 9 was de kleinste stand, waardoor er veel druk uitgeoefend zou worden, bleek uit een proefpakketje.

Inkt op de glasplaat, uitrollen, de schets in-inkten en het verwijderen van de overtollige inkt met een prop keukenpapier. De ets tussen twee papiertjes door de machine heen en ziedaar. Er was resultaat. Fijn om het even uit te proberen voordat kleinzoon en ik er vanmiddag mee aan de slag gaan. Toen we na de verjaardag boodschappen gingen doen in de supermarkt kwamen we zoonlief tegen en zijn gezin. Extra knuffels voor de kleine Cucu en de uitnodiging om de gespaarde waterpakken te komen halen, extra grote schetsvellen dus. Alles ligt klaar, het atelier kan beginnen.

Wat moest je toch kopen voor iemand die niet meer rookt, niet meer drinkt en vooral graag met de handen werkt. Twee bossen tulpen samengevoegd met siertakken ertussen maken samen lente in de kamer. Zo’n cadeau voelt altijd goed. Teruglopend naar de auto kwamen we schoonzus tegen die broerlief in zijn rolstoel voort duwde, omdat ze ook een cadeau gingen kopen. Het huis van de jarige was voor hen gelukkig op rolafstand. Een vluchtige kus en een ‘tot zo’. Ze waren er eerder dan wij met de auto.

Zoals te verwachten zat de huiskamer vol met visite om broer/vader/eega eens uitgebreid in het zonnetje te zetten. Doorgaans heeft hij daar zelf ook een groot aandeel in. Mocht de buurt niet weten wat er aan de hand was met al die auto’s die alle parkeerplaatsen op het kleine pleintje bezet hielden, dan werd het hen duidelijk met het grote bord 75 voor het raam. Aan de grote tafel was er plaats omdat net een deel van de visite al weer vertrok. Het wisselen van de wacht. Daar zaten we dan als familie van het feestvarken zoals de Tantes Nel, Coba en Annie en de ooms Cas, Ap en Co als de oudere garde zaten toen wijzelf jonger waren. Er viel veel bij te kletsen en natuurlijk kwamen er de nodige sterke verhalen om de hoek kijken. Achter elkaar bleven er hapjes komen, al dan niet gefrituurd. Voor zuslief, broer en voor mij was het gesprek op afstand moeilijk te volgen met alle geluiden die over elkaar heen buitelden. Met de komst van de derde broer op rij en zijn vrouw werden de anekdotes nog eens stevig aangedikt. Zoals altijd bij gezelligheid vloog de tijd.

Theo Thijssen smeekt me om de laatste 50 bladzijden te lezen. Nou vooruit. Om 13.00 uur gaat het grote feest met kleinzoon beginnen. Eens kijken wat er uit de koker komt.