Het wijst zich vanzelf

‘Welke boeken wil jij lezen’, vraagt WordPress aan de lezer om de inspiratie te prikkelen. Er liggen er nog wel wat op mijn stapeltje. Ik ben bezig met de biografie van Theo Thijssen, daar gaan heel wat leesuren inzitten. Het verzamelde werk van de dichter Menno Wigman, kleine juweeltjes en goed voor minstens een gedicht per dag en de nieuwste aanwinst, een boek dat we unaniem met de boekenclub hebben gekozen is er een van Forugh Karimi: ‘De moeders van Mahipar’.

De eerste en de laatste zijn dikke pillen. Dan is er nog een hele boeiende, namelijk de biografie over Tonia Stieltjes door Esther Schreuder, de subtitel is Activiste, model en wilskrachtdokter. Een sterke vrouw, een van de eerste Surinaamse vrouwen in Nederland rond 1900. Ze heeft model gestaan voor Sluijters, was bevriend met Mondriaan en ze stond aan de wieg van de arbeidersemancipatie, ten bate van de dienstbodes, werk wat ze zelf ook verrichtte. Het boek is verluchtigd met veel fotomateriaal wat het lezen nog aangenamer maakt. Lief is het nu aan het lezen en geniet zienderogen. Keuze te over, misschien wel te veel.

Vannacht bij een gang naar de badkamer stootte ik mijn tweede teentje, die naast de grote, aan de poot van een overtollige fauteuil, daar tijdelijk neergezet en van binnen verbeet ik de pijn om met mijn vader binnensmonds te roepen, ‘Non-Sacre-Ju’. De ‘Ju’ stond voor Dieu, maar dat kon je als rechtgeaard vader niet zeggen in het bijzijn van je kinderen. Ik hompelde terug naar bed en nu zit ik met een kleine gekneusde teen, verweesd gevoel, straks maar in een ijzig lapje wikkelen om de steken te minderen. Stomme stoel, of stomme half dichte slaapogen. Het mag allebei.

De zon schijnt en licht de dag bij. Beter dan dat sombere grauw dat er voor zorgt dat ik trek heb in zuurkool en andere stampotten. Tot onze vreugde is de vegetarische rookworst heerlijk. Mooie ontdekking.

Ik lees over de plantage van Willem III, toevallig gaat de hele Groene bijna over de Nederlandse slavernij en gisterenavond zagen we een groot deel van Sporen van Slavernij, met een uitzending over de herkomst van Jeangu Macrooy en zijn tot slaaf gemaakte voorouders. Wat een boeiend relaas. Jeangu torent hoog boven de andere afstammelingen uit en er is een groot contrast met de nederigheid van het leven daar aan de oevers van de rivier in vergelijk met het leven hier. Boeiende verhalen om naar te kijken en te luisteren. We hadden eerst de film over Diana Nyad gekeken, de zwemster die het presteerde om op 64-jarige leeftijd van Cuba naar Florida te zwemmen, de zogenaamde Key West. Er sprong vooral uit dat het hele team er omheen veel belangrijker was dan de zwemster zelf. Uiteindelijk had ze dat zelf ook in de gaten. Zonder hulp was het echt niet mogelijk geweest. Deze film was op zich boeiend, maar de docu over de slavernij was het betere werk.

De plantage Willem III is van oorsprong een tabaksplantage, die door de familie Ruys in 1853 was gesticht. De beschrijving van het natuurpark is weelderig en beloftevol met een grote diversiteit aan dieren. We weten niet of er te wandelen valt, maar het is zeker de moeite waard om het te gaan proberen.

Nu maar hopen dat de teen in die zwarte kloffen van me uit de voeten kan qua ruimte. Het wijst zich vanzelf.