Fijne jaarwisseling

Wat geeft je een nostalgisch gevoel”, vraagt WordPress aan de lezer en gebruiker. Oud jaar, de laatste dag. Een betere omschrijving voor nostalgie is er niet. We trekken langzaam de jas van 2023 uit om precies om middernacht, als de klok twaalf heeft geslagen, in de nieuwe jas van 2024 te schieten. Alleen al die handeling zet de hele dag in het teken van de nostalgie.

De oude jas vol van leed en klein geluk. Het jaar van de tegenstellingen, van een onrustige buitenwereld en een kabbelende binnenwereld. Een jas waarin ik de kleine momenten heb gekoesterd als de allerbelangrijkste in het leven, momenten om diep in te duiken en de kraag tot over de oren omhoog te trekken. Een jas om in weg te dromen en al dat vreselijke andere buiten te sluiten. Zo’n jas dus.

Gisteren stuurde de posterijen mijn nieuwe regenponcho op. Over iets om in weg te duiken gesproken. Lief en ik kunnen er met gemak samen in. Een bruine Sherlock Holmes, versterkt door het ruitjesmotief natuurlijk. Associaties komen altijd door de kleinste dingen. Toch bewaar ik ‘m, want het zal me heerlijk droog en warm houden tijdens de winterwandelingen die we willen gaan maken in het nieuwe jaar. Een dikke trui eronder en klaar. Kom maar op regen, hagel en gure wind. De laatste trekt nog even woedend aan die laatste dag van het jaar, alsof ze zeggen wil, hou op met al dat gedonder met je vuurwerk. Ik blaas alles schoon. Hoei. Niet alleen de straten maar ook je geweten.

Gisteren kwamen zoonlief en zijn gezin vervroegd het oude jaar uitluiden met de krullebol, de kleine spring-in-het-veld en hun jongste babyzus. De mand met autootjes kwam te voorschijn en het kleine koffertje met de mini-dierentuinbeestjes. Maar de feestvreugde werd verhoogd toen de oudste twee mochten helpen met dino-pannenkoeken bakken. Dat is topvreugde nummero een.

De jongste stond op een stoel verder af van het fornuis en had inmiddels de kraan ontdekt. Groot vermaak met klein middelen. De oudste roerde in het beslag en mocht het ook in de hete pan doen, die ik zo ver als mogelijk voor hem vasthield. We maakten de gekste vormen. Er werd een dino met de huid van een giraf geboren, de afdruk van de poot van een brontosaurus en er kwam zowaar een echte stegosaurus uit de pan. Het stapeltje werd allengs groter en het enthousiasme doofde geen moment. Bij de allerlaatste druppel werd het dino-dinnertime, natuurlijk. Waar gezaaid wordt, moet men oogsten.

Een pannenkoek is geen pannenkoek als er geen stroop of poedersuiker op zit. Oprollen met de handjes, hier en daar geholpen door mama of papa en genieten met hapjes. Dat was het concept. Het ging erin als koek. Klein geluk is snel gevonden. Toen we als toetje sneeuwmannen smikkelen en smullen hadden was het feestje compleet. Het oude jaar kon niet meer stuk. Daarna volgde nog een pinkeltjesverhaal in aangepaste versie. De boeken zijn toch allemaal een tikje achterhaald. We herschrijven geschiedenis terwijl U wacht. Er was appelsap uit een groot pak, gekozen door mij omdat me dat een groter stuk tetri-verpakking op zou leveren. Het mes snijdt op die manier aan twee kanten. Letterlijk en figuurlijk. Daarna kusjes, kruisjes en kushandjes op de galerij.

Vanmorgen belde de jongste zoon om negen uur of hij wat mee moest nemen uit de winkel en de oudste zoon om te vragen of we ook oliebollen van de kraam wilden hebben. Lief hè.

Morgen komen dochterlief met aanhang en zoonlief met gezin stampot boerenkool eten, vega en voor de liefhebber met worst en spekkies, volgens de traditie en vandaag eten we stampot andijvie met vega spekkies. Gemak dient de mens. De regen huilt tegen het raam, troosteloos, maar binnen schijnt de zon in de herinneringen aan de leuke dingen en de verkneukelingen op de toekomst en dat wat straks komen gaat. Vader Tijd krijgt alle kans om er waardig uit te stappen en zijn jonge evenknie binnen te halen. Fijne jaarwisseling.