Zo knus en gezellig was het

Enerverend ochtendje. Om zeven uur op om om tien voor half negen bij de oogarts te zijn. Koude gangen, tussen de eerste oogdruppels en het vervolgonderzoek lange wachttijd in de te koude ruimte. Uiteindelijk was de boodschap duidelijk. Beide ogen vragen om een staaroperatie. Opgelucht dat het dat is en geen andere moeilijkere aandoeningen zoals een glaucoom of een loslaten van de retina, het netvlies. Nee hoor gewoon ouderdomskwaal nummero een: de lens. Hij mompelde nog wel wat over een klein randje alligatorhuid. Misschien ben ik langzaam aan het transformeren. In ieder geval wel van jonge blom tot een tikje mens in verval. Ik brokkel af, deelde ik lief mee. Nu kan ik nog niet helemaal alles goed zien, dus als er fouten sluipen in het relaas kennen jullie de oorzaak.

Zoonlief bracht ons en dochterlief kwam ons halen. Daarbij kon ze meteen wat leesvoer meenemen voor de filosoof en voor zichzelf. Handig hoor, onze thuisbibliotheek.

Gisteren gezellig met tante Pollewop op stap. Eerst naar de Napolitaanse kerststal. Waar we vroeger nog alles op grote tafels en op ooghoogte konden aanschouwen, zaten nu de kwetsbare honderden-jarige beelden veilig opgeborgen achter glas. Maar de hele tentoonstelling was wel heel speels opgezet, met kartonnen afdrukken van de beelden levensgroot in de hof waar de te volgen rode loper doorheen ging, die ons wees naar de uiteindelijke voorstelling. De elfjes vond ze het mooist en moest lachen om de kleine babyelfen(cherubijntjes) Ik legde uit dat het engelen waren. De hele weg er naar toe had ze in de auto een koeterwaals Jingle Bell gezongen, aangemoedigd door onze bewondering voor het feit dat ze al Engels sprak. Nu bleef ze sprakeloos alles bewonderen en kwam ogen tekort. Als laatste staken we nog kaarsjes op. Drie stuks, voor opa, voor een baby-vriendinnetje en voor oma-oma. Van de weeromstuit hadden we de prijs verhoogd en besloten toen dat niet meer omlaag te krijgen was, dan maar een donatie te doen aan de kerk. ‘Die ouwe katholieken zijn nog niets veranderd’, merkte lief op. Haha.

Daarna reden we door naar Steck, het duurzame en sociale tuincentrum waar vooral streekartikelen te koop zijn en waar makers, denkers en doeners verenigd zijn in hun uitgebreid aanbod. Lokale kweek, een vegetarisch tuincafé, zomers een pluktuin en veel workshops. De website staat boordevol tips.

We schoven aan een tafeltje met warme chocomel en appeltaart voor kleindochter en een thee en een kaasbroodje voor ons. De lieve schat taalde niet naar de speelhoek, maar dook gelijk de boekenhoek in om telkens een nieuw veroverde schat aan tafel te lezen. Een boekje ging over een opa en zijn kleinzoon met vragen over de dood. Maar ze verblikte of verbloosde niet bij de vragen die het jongetje allemaal te stellen had over doodgaan en waar je dan bleef en wie of er dan het eerst zou gaan.

Natuurlijk moest de enorme kerstuitstalling nauwkeurig bekeken worden en hier en daar op het aaibaarheidsgehalte getest. Zo huppelde ze vrolijk door de feestelijkheden heen. Er mochten verse oliebollen mee voor de thuisblijvers,die al dat fraais gemist hadden. Uiteindelijk waren we een paar minuten voor schoonzoon en de filosoof thuis. De tijd was omgevlogen, zo knus en gezellig was het.