Gemak dient nog altijd de stofhappers en de chaoten

Bij het lezen van het boek De dag dat ik mijn naam veranderde van Bibi Dumon Tak moet men er op berekend zijn dat de emoties danig worden opgeschud. Vrolijkheid, verdriet, verbittering…Het komt allemaal langs. Het verhaal an sich is intriest met een zusje die hoop put uit haar laatste behandelingen en een ex-man, die haar op alle fronten benadeelt. Er is ook sprake van ongeloof bij mij. Hoe kan men dit elkaar aandoen.

Als we uit het raam kijken, terwijl ik aan het schrijven ben en lief aan het lezen is, zien we dat de wereld is opgehouden te bestaan na de eerste rij daken en dat de toerit naar onze maisonnette in het oneindige uitmondt. Een dikke nevel heeft zich vannacht als een deken over de skyline getrokken en onttrekt elke vorm van hoge gebouwen aan het oog. Winternevel.

Vandaag gaan we vroeger uit het warme holletje. Ik wil cake gebakken worden voor de zussen en broer die vanmiddag langs komen. Broer zoekt de stamboom van de familie uit en lief heeft een breed genealogisch netwerk vanuit zijn filosofie dat alles met alles in verband staat en teruggrijpt daar waar mogelijk tot aan het vroegste begin. Er zijn vragen over voorvader Pieter van der Linden die in 1733 geboren zou zijn. Laat ze maar lekker puzzelen. Wij komen onze tijd wel door met thee en cake.

Gisteren hebben we de kerstboom opgehaald. Aanvankelijk wilden we eerst even langs broerlief gaan, die een aantal weken moet rusten. Als de jongsten met aanhang had zus al een opkikkertje gestuurd, maar een bosje bloemen zou ook de boel wat opvrolijken. Dit is de broer van stilletjes helpen waar je kan. Maar hij had corona, dus het feest ging niet door. De duurzame kerstboom konden we in de buurt ophalen. We mochten uit de blauwen kiezen en omdat we zo vroeg waren, was er veel meer keuze dan vorig jaar, toen we het vergeten kerstboompje mee naar huis konden nemen. Er stond een lief boompje op ons te wachten. Niet te groot en niet te klein, geen scheve stand in de pot en geen kromgegroeide top. Netje er om als een dunne jas en in de achterbak van Truus.

Daarna spoorslags naar de kringloop waar we een nachtlamp zochten, die ‘s nachts mijn lezen bij zaklamp op de telefoon zou vervangen. In de enorme winkel liepen we te dwalen, vroegen naar de lampen en werden prompt de verkeerde richting op gewezen tot lief ineens het bordje ‘Verlichting’ zag. Dat bracht het zeker. Twee schappen vol met afgedankte lampen met ledlampen, spaarlampen en de ouderwetse gloeilampen te kust en te keur. We vonden een lief buigzaam en handzaam wit schemerlampje, die was te stellen in welke vorm dan ook en in de kleur van het bed. Alsof het voor ons gemaakt was. Voor 3,95 waren we de koning te rijk.

Stoffie de stofzuigerrobot heeft ondertussen, terwijl we hier aan het mijmeren zijn, de kamer beneden helemaal gezogen. Hij heeft nu het systeem te pakken en sinds twee weken zijn we volkomen stofvrij, omdat hij elk vrij stuk meepakt. Wat een luxe. Ook voor Hongarije zal het een uitkomst zijn. De kamers daar zijn groot en er staat weinig in vergeleken met de huiskamer hier. Een prettige bijkomstigheid is dat door het zuigen iedere dag, de vloer glanst als een spiegelend wateroppervlak. Eerst vond ik het maar overdreven, maar nu moet ik beamen dat het een uitkomst is. Gemak dient nog altijd de stofhappers en de chaoten