Zachtjes, op paardevoetjes

Dromen van een ijsbeer, je zal er maar mee behept zijn. De ijsbeer kwam van het ene bassin over de rand naar het andere bassin vol mensen en op de een of andere manier zwom hij met zijn grote poten achter mij aan. Ik kon nog net op tijd de kant bereiken en de benen over de rand zwiepen. Het dromenboek staat vol verklaringen en daarmee kon ik alle kanten op. Spiritueel, de brenger van geluk en fortuin of als een waarschuwing van naderend onheil. Alles was mogelijk.

Later zagen lief en ik hem wegzwemmen onder een poortje door naar een ander bassin. Een witte wollige ijsbeer met zachte ogen en ongetwijfeld verscheurende tanden. Hoe helder wil je het beeld hebben. Ik kan er van alles bij bedenken. Van het winnen van de loterij tot de kleinste geluksmomenten in het leven. Maar natuurlijk wacht ik rustig af. Iets in de trant van: Wat de toekomst brengen moge, ofwel: Geen zorgen voor de dag van morgen.

Gisteren mocht ik weer de Oma zijn. Kindlief keek al halsreikend uit naar mij en huppelde aan de arm mee naar Truus. Van de filosoof kreeg ik zijn surprise in de handen geduwd. Hij ging naar de opvang en was bang dat het kunstwerk in de verdrukking zou komen.

Tante Pollewop en ik brachten eerst de sjaal weg van vriendinlief, waardoor we de halve stad door moesten. In de warme auto viel ze bijna in slaap. De thee liet ik voor wat het was, want hoe werkt het allemaal. Lief was thuis gebleven om de stamboom uit te pluizen. Wij bogen ons over de knutselpapieren, een heel pakket, dat ik had meegenomen voor de goegemeente en het viel me op hoe snel ze op school haar eigen fantasie had ingeruild voor iets anders.

Ineens wist ze niet meer wat ze moest tekenen, vond vouwen leuk(eerst een kruis, oma) en begon tussen de lijntjes te kleuren. Kleine schoolregels sijpelden door alles heen en met spijt zocht ik het onbevangen kind dat haar fantasie ongebreideld te berde gaf. Het komt weer terug, weet ik uit ervaring, als ze maar de ruimte geven. We zongen tijdens de bezigheden Sinterklaasliedjes, want die was ‘s morgens op school geweest en zat nog vers in het geheugen. Of ik alle liedjes kende. Wel heel veel, gaf ik toe en meer dan dat. We hadden nauwelijks tijd om te puzzelen, want er viel veel te kleuren op de Ipad. Ze was in de blauwe periode. Als een echte Yves Klein koos ze voor ultramarijn. Later kwam er Roze bij als Rothko. Kunstenaartje in de dop.

De filosoof kwam met zijn vader mee en maakte ook nog een geometrisch ontwerp, dat uitmuntte in precisie. Voor dochterlief was er een mooie bos bloemen gekomen van haar werk en een pakje. Beide mocht ik ophalen bij een vriendelijke buurman. Dat is nog eens thuiskomen.

Ondanks de waarschuwingen voor een vroege zware spits viel het verkeer mijn kant op reuze mee. Heerlijk avondje zou er de oorzaak van zijn. Ons avondje was inderdaad heerlijk rustig met een favoriete Zweedse crimi. Geen Sinterklaas gezien. Soms mag het voorbij gaan. Zachtjes, op paardevoetjes.