Als wensen in vervulling gaan, is het kleinste groot genoeg

In mijn hoofd buitelen Kant, Goethe, Fichte en Schiller over elkaar heen, tezamen met hun ideeën. Het boek van Andrea Wulf: ‘Rebelse Genieën’ is kloek geschreven en zeer leesbaar. Iedere keer als ik de geschiedenis induik, zorgt de roerigheid van het wereldtoneel voor verbazing. We leven nu in een wereld van verandering, maar eigenlijk zijn er te allen tijde perioden van onrust en het schudden op de grondvesten van gevestigde ordes te ontdekken. De tegenstelling met de relatief kalme periode waarin we opgevoed zijn, is enorm.

Gisteren vierden we de verjaardag van kleindochter. Alle kleinkinderen bij elkaar. Tegelijkertijd was er, helaas zonder ons, een mars van ruim 85000 mensen, die hun verontrusting lieten horen over de toekomst van de aarde, ergo de toekomst van die lieve telgen. Vriendinlief was er met haar gezin en een grote groep Texelaars. Ze stuurde een foto. ‘Volgende keer zijn we erbij’, schreef ik terug. Aan het begin van de week had ze een pakje opgestuurd met een boek van Nico Drost over de mysterieuze Madoc. Hij heeft er een roman van gemaakt. Naast dat kloeke formaat ontdekte ik nog een klein pakje. Toen ik het openmaakte bleek er een gebroken geweertje in te zitten.. In Hongarije ontdekten wij samen, onder het genot van een kopje thee, dat we allebei PSP-ers waren geweest in de jaren zeventig. Het was al een feest van herkenning om deze oude vriendin van Lief te ontmoeten, maar nu helemaal. Er was een band gesmeed met deze overeenkomst. Ze had er nog een paar liggen, omdat ze aan de wieg had gestaan van de PSP in Texel en had beloofd er een te schenken. Met het pakje kwam het sneller dan verwacht en het werd in liefde ontvangen. Een symbool dat in deze tijden hard nodig is.

Het feest van kleindochter was aangenaam en druk met heel veel jong grut. Ik schoof aan in de keuken om te helpen een huzarensalade te maken en gleed even terug in de tijd naar de keuken in de Amandelstraat, waar broerlief de aardappelen, uitgelekte mais uit blik, en de doperwtjes door elkaar aan het mengen was en wij de augurken, de tomaat en komkommer samen met de worst uit het blik smac in stukjes sneden om er een mooie en voedzame salade van te maken. Het geheel werd smeuïg gemaakt met tomatenketchup en mayonaise en kwam op de slabladen te liggen in een mooie ovale vorm, versierd met ei, augurk, zilverui en tomaat als garnering.

In de kamer zaten alle zussen en broers van vaderskant en de broer van moederskant, oma en opa. Wij, de vijf kleintjes, waren de jongste generatie. Op dit feest waren de rollen omgedraaid. Nu waren wij de oudste generatie. Niet langer stond de kamer blauw van de rook en de jenever en de advocaat met slagroom waren ver te zoeken. De kleintjes voetbalden in de achtertuin beneden en kwamen bij tijd en wijle even wat lekkers snaaien. Er was kippensoep en pompoensoep, kipkluifjes en vers Turks brood.

Ouders liepen met baby’s op de arm rond om ze te wiegen en kleine peuters rommelden er tussendoor. Halverwege kreeg iemand de geest en zette een muziekje op, waarop de hele meute spontaan begon te dansen of te klappen. Heerlijk en ongedwongen was de sfeer. Iedereen kon zichzelf zijn. De jarige werd verwend met twee familiecadeaus, een step en een tekenpen voor de Ipad. Het grote voordeel van hutje bij mutje leggen is dat je daardoor het nuttige met het aangename kan verenigen. Ze voelde zich de koningin te rijk. Net als ik met mijn gebroken geweertje. Als wensen in vervulling gaan, is het kleinste al groot genoeg.