Morgen is het vroeg dag

Er waren nog wat onontbeerlijke benodigdheden die ik moest aanschaffen voor de reis naar Parijs. Lekkere wollen kniekousen, henna, een paar warme truien, twee basis t-shirts in het favoriete zwart uiteraard, een paar nieuwe kloffen, want met het wandelen in Hongarije hield ik de voeten een keer echt niet droog en twee leesbrillen. Die zijn nu gereduceerd tot +1, waar eerst +4 noodzakelijk was. Kennelijk veranderen de ogen mee met de jaren. Dat winkel in, winkel uit is iets wat ik in Hongarije ten enenmale mis. Er langs slenteren, hier en daar naar binnen lopen om je vingers langs stoffen te laten glijden, schappen af te speuren naar koopwaar, met een volle tas de winkels weer uit lopen. Het kan wel daar, dan moeten we naar Pécs, het winkelcentrum in, maar dat is minder gemoedelijk dan hier voor mijn gevoel. Dat ligt aan mij, want in wezen zijn het ongeveer dezelfde winkels. Hier voelt het vertrouwder, nog wel.

Nu houden we kantoor op bed in afwachting van de storm en net zo lang tot de henna is ingetrokken. De filosoof is jarig en wordt alweer negen. De tijd vliegt. Gisteren was het een na jongste kleinkind met zijn zus en vader en moeder op bezoek. Zoonlief had nog wat andijviestamp, spaghetti en kip meegenomen en ik had nog voldoende soto en rijst van gisteren. Tenminste, voor de zekerheid maakte ik er nog wat rijst bij met het gevolg dat we nu voor een weeshuis over hebben. Kleindochter hielp met koken, theedoek voor als schortje, het vuur ver van het tulen rokje, dus op de achterste pit. De jongste zat in zijn kinderstoel te genieten. Wat een heerlijke kleine guit is het. Hij houdt heel veel van knuffels en aandacht, krijgt dat ook in overvloed. Zoonlief vertelde dat hij, bij klein verdriet, op slag stil werd bij het zingen van De Brievenbus, de klassieker van Annie M.G. Die heb ik er bij mijn kinderen met de paplepel ingegoten net als het overige repertoire en de geschiedenis herhaalt zich, want zij doen dat evenzo bij hun kroost.

En zo zaten we voor de tweede keer aan een nog vollere tafel gezellig te smullen. Eerlijk zullen we alles delen. Kleindochter wilde na het eten heel graag nog even schilderen. De twee zonen verdwenen in de keuken om de vaat te doen en lief en ik hadden de kleintjes om van te genieten. Lief hield het kleine lachebekje zoet en ik had de Ipad te voorschijn gehaald om in Procreate te werken met zijn zus. Even uitleggen hoe het werkte en met haar schrandere snoetje had ze het proces snel door. Eerst werd er keurig netjes getekend, daarna uit de losse pols een krabbel en dan verzinnen wat je er van kan maken en toen een kleurrijke hartjestekening. Ik vrees dat ik haar op een idee heb gebracht, want nu wil ze ook zo’n pen. De ipad heeft ze al. Ze is volgende week jarig dus een mooie gelegenheid om geld te vragen aan diegenen die nog geen cadeau hebben verzonnen.

Het werd een genoeglijke avond met thee, spekkoek en pandancake en eigenlijk ook al snel te laat. Dag lieverds, tot gauw, want ik heb beloofd een schilderworkshop op haar kinderfeest te geven, terwijl de andere oma een cake-bak-workshop geeft. Het is dubbel zo genieten van alle ontmoetingen na de luwte. Extra fijn dus.

Nu is het wachten op de storm die tot nu toe zachtjes gromt en bij vlagen de wind om het huis heen blaast. Als hij vanmiddag maar braaf gaat liggen want we moeten pannenkoeken eten met de filosoof en zijn familie. Daarvoor pak ik de koffer maar vast in, want morgen is het vroeg dag.