Er is genoeg voor iedereen

Wat kan het weer toch volkomen onberekenbaar uit de hoek komen. Gisteren was het ineens herfst. Regen, temperaturen die gemiddeld dertien graden lager waren dan de afgelopen weken van dagen met gemiddeld 26 graden en volop zon. Een soort ingebouwde overgang om vooral bijtijds te wennen aan wat straks nog komen zal. Alhoewel, voor het eind van de week belooft het opnieuw tegen de 20 graden op te lopen. We zullen zien. Vooralsnog schijnt de zon en zet al wat glinstert door de regendruppels in een parelend licht.

Derhalve was het gisteren een dag van lezen en puzzelen, wasje draaien, schrijven en koken. In de avond kijken we naar de film Geisha en genieten van de verstilde beelden van dat oude Japan, zien ook de kommer en kwel van de meisjes, die opgeleid worden tot Geisha. Natuurlijk eerst bij een slechte ‘moeder’ en daarna bij een goede, een geisha die kunst en cultuur, dans en bevalligheid, maar vooral het bewaken van haar vrouwelijkheid hoog in het vaandel heeft. Prachtige beeldspraak en symboliek komt voorbij. Zo’n enkele zin is voor mij al voldoende om volop te genieten. Haar eigen moeder had haar getypeerd als vloeiend water, dat meanderend haar weg wel zal weten te vinden, hoe moeilijk het leven ook verlopen zal. Hoe mooi is dat.

Gisteren hadden we een gesprek over mannen en vrouwen en het feit dat het in de sport veeltijds nog gescheiden wordt gehouden, al zijn er steeds meer jeugdvoetballers die samen in een team spelen. Juist omdat we een geschiedenis kennen, die er van uitgaat dat de vrouw minder sterk zou zijn, maar ook vanuit een pittige preutsheid ten aan zien van het aanraken, wordt het een en ander gekunsteld in stand gehouden. Hoe zou het zijn als de vrouwen zich zouden mengen in alle sporten, zou dat verschil dan niet versneld kleiner worden. Oefening baart kunst.

Op school hadden we een stamgroep, bewust gekozen voor drie verschillende leeftijden bij elkaar. De jonkies leren van de ouderen en omgekeerd, de ouderen leren zorgdragen voor de jonkies. Zo werkte het principe en doorgaans naar volle tevredenheid. Het feit dat je in een groep een keer jongste, middelste en oudste mocht zijn zorgde ervoor dat het inzicht in elkaar kon groeien. Je had immers allemaal zo’n zelfde ontwikkeling doorgemaakt. Kinderen leren sneller van elkaar. Hetzelfde voordeel ontstond ook door verschillende niveaus in een groep. Als je van jongs af aan meekrijgt, dat het fijn is om je kennis te delen omdat een ander van jouw vaardigheden kan leren, kweek je de hechte groepsmentaliteit.

Stel dat vrouwen net als mannen van het begin af aan op een gelijke manier waren behandeld, opdat men van elkaar hadden kunnen leren, met elkaar op een respectvolle manier hadden leren omgaan, hadden we dan nu een andere wereld gehad? Het is fijn om er zo over te filosoferen. De middag verstreek in een aangename sfeer in de warme bibliotheek. Het mes sneed aan twee kanten, want met de vermoeidheid nog in de benen, konden we de stijve beenspieren door het geklauter van de dag ervoor, wat rust te gunnen.

Af en toe strijkt er een vlucht spreeuwen neer op de pergola en snoept van de inmiddels tot rozijntjes verworden druiven. Het is rijkdom als je een deel kan bestemmen voor de natuur. Na de spreeuwen komen de koolmeesjes. Het ritselt en ruist daar in het struweel, het is er vol leven. Een sociaal gebeuren, want iedereen mag mee snoepen. En waarom ook niet. Er is genoeg voor iedereen.