En kon het met een sisser aflopen

Bij het lezen van een van de blogs van Wouter van Heiningen komt me een gedicht van Merel Morre onder ogen, dat in zijn eenvoud raak neergeschreven is en moeiteloos te plakken valt op de huidige wereldsituatie.

Een ijsje

_

oorlog neemt geen vakantie

conflicten recreëren niet

de hang naar macht

stopt niet met een ijsje

de zon schijnt nooit overal

_

maar waar leer je begrijpen

uit welk boek

in welke les

dat mensen kunnen juichen

als een bom

hun buren treft

_

mag de haat iets zachter

of helemaal uit

alsjeblieft

Vooral die laatste drie zinnen verwoorden mijn gevoelens van dit ogenblik. Haat in de kou gezet, macht en politiek op een laag pitje, recht mag zegevieren, en welk recht dat is? Een leven in vrede voor ieder mens, zonder stigma’s, zonder restricties. Was de eenvoud maar overal te vinden. In dit soort tijden verlang je naar liefde, naar veilige geborgenheid, naar het kleinste geluk en dat de dreiging, het zwaard van Damocles voor iedereen ‘Verre van’ blijft.

Hoe ongelijk verdelen zaaiers van de angst de wereld, vermeende machthebbers maken de schoonheid stuk. Hoe kan ik schrijven over een bloeiende hortensia op dit kleine stuk grond met het bezwaard gemoed dat mijn hart omsluit, als het denkt aan kinderen, kleinkinderen, de jeugd, de toekomst.

Natuurlijk, het rad ratelt door, maar tussen al het kleine geluk even stil staan bij al die plaatsen waar de wereld brandt.

Was het maar te blussen met de tranen van het verdriet en kon het met een sisser aflopen.

Het gedicht ‘Een ijsje’ komt uit de bundel ‘Dons op mijn tanden’ van Merel Morre uit 2015