Weer een jaartje ouder geworden

Lief haalt van zolder een spiksplinternieuw wafelijzer. Jammer dat die er niet was met de globetrotters, want er hangt een heel fluïdum van nostalgie om het apparaat heen. Onze kinderen waren altijd gek op de wafels die opa steevast bakte als ze op visite kwamen en het tijd was voor een feestje. Of waren de wafels op zich al voldoende voor een feest. En een beetje ouder geeft die feestelijke herinnering natuurlijk in volle glorie door aan de kinderen. Warme gevoelens bewaren, dat is zo waardevol. Er schijnen nog heel wat dozen te staan in het ketelhok. Misschien moet ik nog eens voor Alice in Wonderland spelen en op onderzoek uitgaan. Je weet nooit hoe een klein meisje een wit konijn kan vangen of een koe een haas.

Na de kou van eergisteren en de winderige wisselvallige temperatuur van gisteren werd het vandaag weer ruim 26 graden. Bij het tuincentrum, dat op de berg ligt, schroeide ik weg in mijn zwarte kloffen en mijn lange mouwen. Laagjes, laagjes…Ja mam. En veel meer in een goede nazomer denken.

Asters waren tanend, die lieten we verder staan, maar de Hortensia mocht mee, altijd handig bij afwezigheid en niet alle dagen zorg. Dan zijn het dankbare struiken en ze houden het onkruid in bedwang. Een eikebladhydrangea erbij omdat hij prachtig zal staan het schip onder de bomen. Die heet zo omdat de afscheiding van het bed echt op een schip lijkt met de afgezaagde boomstammen. Heide voor in de droge tuin tegenover de hazelaar en geraniums voor naast de aster, ook als onkruidverdringers. Zo krijgt alles een functie.

Bij de Aldi hadden ze weer Hollandse stroopwafels in een Duits jasje en dan heten ze karamellwaffels. Maar er staan wel leuke Hollandse delftsblauwe huisjes op de verpakking en daarboven wappert fier een driekleur. Het sentiment kruipt in mijn nekharen.

Gisteren zagen we de middelste bonte specht. Natuurlijk kroop ie gezwind aan de achterkant van de boom. Hij had ons allang opgemerkt. We zaten onder de hazelnoot in een windje de laatste middagzon binnen te halen onder het genot van een wijntje en een bier. Gelukzalig plekje met de klanken van de geruststellende bamboegong boven ons hoofd. Was het maar overal zo vredig.

De krullebol is vandaag jarig en hij had de afgelopen week al zoveel keer zijn verjaarsfeest gevierd, dat hij er uitgeput van was. Gisteren had hij vliegende dino’s uitgedeeld op het dagverblijf, maar voor vandaag had zijn nieuwe juf geadviseerd hem dat niet aan te doen met alle spanningen die een nieuwe school en al die feesten al met zich meebracht. Een wijs besluit. Dus kon hij in alle vrijheid hun huis tekenen en bracht het trots mee naar huis. Kleine kunstenaar in de dop.

Ik mis soms echt de viering die we van de verjaardagen maakten op school. Het was altijd dolle pret en het hele eerste uur ging er mee heen. Een eigenhandig door mij gemaakte kroon naar keuze, de Pürtaart waar kleine cadeautjes in zaten, de waxinelichtjes er boven op al naar gelang van de leeftijd. Vijf liedjes naar keuze en springen van de verjaarsstoel tot aan het lied: ‘Het is feest in de apen/later de eekhoorns’. Met flink veel kabaal, want je mocht zo hard zingen dat opa, oma of cavia, in Middelharnis, Groningen of tot zelfs op een wolkje het konden horen. Dikke pret natuurlijk. Dan Droef en Drabbel die op bezoek kwamen, de twee apen, of oma met slissende muis, of twee blauwe monsters met het accent van Ed en Willem Bever, waarna ook steevast het lied ‘Hup daar is Willem met de waterpomptang’ volgde en de inmiddels verstopte jarige gezocht moest worden onder aanwijzingen van koud tot gloeiend heet. Daarna werd er uitgedeeld, werd het cadeautje gekozen en gingen we buiten spelen.

Aandacht, daar groeien kinderen van en nog meer als ze weer een jaartje ouder zijn geworden.