Een goed begin is het halve werk

Tussen alle spullen had ik nog een doosje met poppenkleren gevonden, die allemaal door oma-oma gebreid waren, ooit, lang geleden toen mijn beide dametjes zo in de weer waren met hun baby-poppen. Degelijk en prachtig spul eigenlijk. Ze had zich er niet als een Jantje-van-Leiden van afgemaakt. Er waren jurkjes bij met ingebreide patroontjes.

Die moesten alvast meegenomen naar de kleindochter, die nog steeds dik in de weer was met haar zestal poppen en popjes.. Ze reed ze rond in de rieten poppenwagen, sommige mochten in bad, ze werden al naar gelang aangekleed en uitgekleed. Schooltje spelen zoals mijn meiden deden, zal wel volgen in een later stadium. Van generatie op generatie is dit spel doorgegeven. Ook ik koesterde ooit beer en poppen alsof het mijn kroost was.

In de grote tas die ik had meegenomen zat nog meer leuk spul. Een muziekdoosje met een draaiend danseresje en een klassiek deuntje eronder en een serie grappige ouderwetse maskers, die ik ooit op de kop had getikt in de kringloop. Een koddig gezicht.

Onder het genot van een kop thee hielp ik haar met het aantrekken van de jurkjes en bracht haar de beginselen bij van hoe een nietig knoopje in een lusje kon worden gestopt. In een handomdraai had ze van haar magneten kleine stoeltjes gemaakt en aangekleed en wel mocht het hele stel op de foto, gezusterlijk naast elkaar. Haar broer had het nu veel te druk met een vriend om mee te spelen. Dat kon later ook nog. Ze moesten die middag naar de training van het voetbal en gingen alvast een balletje trappen op het plein.

Na een plensbui, waarin dochterlief wafels ging bakken voor bij de thee en de jongens giechelend en rennend weer binnen waren komen stormen, was er nog even tijd voor een genoeglijk samenzijn en toen de bui bina over was ging ik op Amersfoort aan, na eerst een paar dikke knuffels en kusjes-kruisjes te hebben uitgedeeld, waar ze de komende twee maanden op zouden moeten teren.

De zon kwam alweer door met dat de reis vorderde. Het leverde prachtige luchten op die voor een afwisselend schouwspel zorgden. Aanvankelijk stond ik voor een dichte deur, maar na een rondje rijden, hoorde ik, bij de tweede keer schelle stemmetjes in de speeltuin achter het huis en ja hoor, daar liep schoondochterlief met de drie kinderen. De jongens dolden op de glijbaan en de kleine pork lag in de kinderwagen lekker te soezen.

Mijn komst was een teken om naar binnen te gaan. De hele dag in huis met de drie was te lang, dus tussen de buien door had ze het hele stel uitgelaten. Manlief moest werken tot negen uur ‘s avonds. Terwijl ik met de jongste kleindochter mocht knuffelen en nog een kop thee kreeg, kon moeders koken, kregen de jongens eten en speelden ze hun uitgelaten spel. Af en toe werd er een mand met speelgoed omgekieperd. Na het eten wilde de lieve krullebol die bijna naar school ging even laten zien hoe goed hij kon tellen en haalde de telramen te voorschijn. Één voor zijn broer en één voor hem. Hij herkende ook al letters. De D van de naam van papa. Toen we de B van mij gingen zoeken in twee prentenboeken gingen vervolgens beide verhalen van A tot Z erin als koek.

Ondertussen had schoondochter de borst gegeven en waren de jongens uitgespeeld en aan bed toe. Tijd om op te stappen. Met stevige knuffelarmpjes om mijn benen en door de drie uitgezwaaid konden zij en ik er weer even tegen. Toeterend, op vraag van de krullebol, reed ik de straat uit, de einder tegemoet.

De beloning vannacht was de volle maan, die hier roerloos, haast boven het huis op ooghoogte zo leek het, hing en de ochtend begon met een flard regenboog. Een goed begin is het halve werk.