Een dag vol kwaliteitstijd

We hadden de dag van te voren al besproken dat een dagje aan een meer fijn zou zijn en onze lieve logees kozen voor het Balaton. Dochterlief was er vroeger eens een keer geweest. In de herinnering kwamen de verhalen over haar puberale overmoed tijdens die vriendinnenvakantie boven drijven. Er stond me bij dat ze daar was gaan bungeejumpen, maar dat dat in een veel te ruim pak gebeurde kwam me pas veel later ter ore. Gelukkig maar. Je moet ook niet alles willen weten. De vakantie van de jongste zoon in Noorwegen waarvan ik iedere dag wel een filmpje kreeg van sportieve klautertochten over vervaarlijk uitziende rotspartijen hielden de gemoederen bezig tot het moment dat hij weer veilig en wel thuis was gekomen. Dat was ook niet alles. Liever hoor ik inderdaad de verhalen achteraf met een smeuïge saus erover.

De escapades van mijn liefjes betekenden een dag waarop wij even konden bijkomen van de intensiteit van tijd delen met anderen, hoe fijn en belangrijk ook. Het was toch ook enerverend voor de oude lijven en het kalme vaarwater waarin we verkeerden. Zo werd de balans weer hersteld. Lief kon na de boodschappen even indommelen in zijn stoel achter de boeddha, een geliefde plek omdat hij heel veel van het land kon overzien en ik besloot om de penselen ter hand te nemen. Heerlijk in het atelier, de nachtegaal liet zich een oogwenk bewonderen, want hij zat met trillende keel zijn prachtige zang te fluiten op een tak vlak voor mijn raam. Liefdevol en vol energie. Dat kleine nietige bescheiden bruin-oranje vogeltje met zulk een schoonheid aan taal.

Bikkeltje in een lieflijk blauwe zomerjurk die een geitje aaide werd als vanzelfsprekend het onderwerp. De wateroplosbare olieverf het materiaal en een oud doek, geprepareerd met gesso. Ze zat in een vervreemdend perspectief en was daarom alleen al een uitdaging, maar met behulp van dat lieflijke gezang was het heerlijk werken.

Na het boodschappen doen hadden lief en ik eerst nog even de dorpen met de verschillende wijnhuisjes op het achterland bezocht en weer overviel me de grote verschillen in arm en rijk. Eenvoudige, vaak een beetje verkrotte woninkjes, naast keurig nette opgeknapte huizen en erven. Een wijnhuisje wordt soms ook bewoond maar vaker is het bedoeld om er de druivenoogst te verwerken. Tegen de heuvel aan zijn de rijen druivenranken op ooghoogte goed te bewerken. Helaas zijn er ook vele, net als bij ons de volkstuinen, die niet of nauwelijks bemand worden Het levert wel zeer schilderachtige plaatjes op, maar ook volledig ingestorte ruïnes

Hoe lieflijk oogt het landschap. De koolzaadvelden maken plaats voor de mais, er is voldoende geoogst. Langs een van de velden liggen de grote ronde schoven, gelukkig niet in het afzichtelijke plastic verpakt maar au naturel. Achterop het veld stond een jaknikker voor het oppompen van het water, geen overbodige luxe tijdens de hete droge zomers.

Na het schilderen genoten we van de aanblik van de verschillende werken die lief in de tuin had gedaan. Het vrijmaken van de grond onder de kersen en morellenbomen, zodat er plek was voor schaduwplanten als hosta en hortensia. Daarvoor lag een rotsachtige heuvel met bloeiende salvia waar veel vlinders op af kwamen en rozemarijn, het zou ook leuk zijn om er gele muurbloemen tegen te laten groeien, zoals bij het muurtje achter de druif.

Tegen zessen waren ze terug met mooie verhalen over het zwemmen in het grote meer en de bodem van slik en zand, een heerlijk zonnetje, weinig toeristen dus een fijn dagje uit. Lekker picknicken in het gras en fijn spelen. We hadden de kliekjes over van de vorige dagen en al met al was de dag voor iedereen een succes geworden. Dubbele belevenissen om uit te wisselen. Een dag vol kwaliteitstijd.