Regeren is vooruit zien

De caravan paste, hoe mooi compact ook, allesbehalve in de tuin. Die was wel groot genoeg, maar voorin achter het hek lag grint en daar strandde de wilskracht van het gevaarte op, zo niet van de auto. Diens wielen bleven slippend in het spoor hangen. Er was fysieke duwkracht voor nodig om een en ander weer in werking te krijgen en daardoor heeft dochterlief nu een ruggetje die hevig protesteert bij elke onhandige wending of draai. Het gevaarte staat nu op de oprit achter het eerste hek en herbergt met vreugde het kroost en hun ouders. Flexibel zijn staat hoog in je vaandel als je al drie maanden door Europa trekt. Ze hadden voor hetere vuren gestaan.

De grote mand met knutselspullen kwam de volgende dag op tafel op het terras. Bikkeltje en ik konden er allebei wel wat van. Binnen de kortste keren waren doosjes, tekeningen, versierde glazen groentepotten en papieren kleedjes met vouwblaadjes, scharen, lijm en krijtjes tot een uitgebreid arsenaal aan potentiële cadeau’s voor moeders omgetoverd. Boordevol ideeën zit dit knutselmonster. Ze laat zich leiden door het moment. Afhankelijk van hoe iets uitpakt kan een plan zomaar ineens 180 graden draaien. Ze heeft het van geen vreemde.

De filosoof vond het heel fijn om bezig te zijn met behapbare klussen, meterhoog jacobskruiskruid ging voor de bijl, evenals het lange gras dat door hem met de grasschaar werd geknipt. Op een gegeven moment was hij er wel klaar mee en werd het tijd voor het tekenen op de Ipad. In mijn speciale teken-en-schilderprogramma hadden we erg veel lol. Bikkeltje verzon haar twee fantasiefiguren Kaashaas en Haaspaas en de filosoof wierp zich op zelfontworpen vlaggen. Altijd weer een wonder hoe een krabbeltje van niets iets kan worden als je er maar de juiste aandacht aan besteedt. We luisterden ondertussen naar de vogels en probeerden ze te determineren aan de hand van het geluid. De verrekijker was er om ze beter te kunnen zien. We trokken ook naar de Datsja om die uitvoerig te bekijken en alles en iedereen was enthousiast over het grote bezit. Wat een heerlijk paradijs.

Dochterlief moest af en toe liggen, want dan was de pijn verdwenen. Het gaf ons mooi de gelegenheid om snode plannetjes te smeden voor haar verjaardag de volgende dag. Er was beschuit met thee op bed alleen met het gezin, cadeautjes aan de terrastafel. Een pioenrozenbosje met de fijnstralen als verjaarsboeket, Vlaggetjes om ‘s avonds na haar vertrek op te hangen en de versierde vazen. Van lief kreeg ze twee mooie rode rozen. Het kon allemaal niet op.

Rozig van de wijn en het bier en het goede gesprek rolden we uiteindelijk in bed. Het beloofde een lange verjaardag te worden, de volgende ochtend. Zo vroeg als verwacht werd het ook. Boeketten geplukt, cadeaus klaar om uit te pakken neergelegd, de rechte stoel als verjaarstroon ten behoeve van de aangedane rug, het schallen van de liederen. Het vers gehaalde ontbijt kwam ietsje later met echte bolussen, nou ja, zonder de kaneel,

Een plan was snel geboren. Naar Pecs om daar wat te flaneren en een terras te pakken, maar dat viel een tikkie in het water. Alhoewel, er bleek een treintje door de stad te rijden, die op elke toeristische plek kwam. Het boemelde de stad door en kwam met een krakerige mevrouw die in het Engels uitvoerig uitleg gaf bij d verschillende bezienswaardigheden. In de leukste straat van de stad trakteerde ik op echte koffie en heerlijke cakes in een moderne entourage en we waren verheugd over de vele studenten die met hun jonge moderne outfit een mooie tegenhang vormden voor de theatrale oudheid. De stad bruiste en leefde.

Het verjaarsmaal bij thuiskomst was de vega shoarma die wij hadden meegenomen compleet met de knoflooksaus en verse groenten. In de krop sla die de globetrotters hadden meegebracht uit Kroatie bleek een heel nest Italiaanse mieren te zijn meegekomen. Die hebben we wijselijk niet gebruikt. De krioelende schatjes zijn helaas in de kuka beland. Regeren is vooruit zien.