Morgen is er een nieuwe dag

Na een voorspoedig vertrek, half zes uit de veren, inpakken, huis schoon achterlaten en wegwezen, met een voorspoedige reis, zijn we aangekomen in een klein dorp in Beieren. Slingerweggetjes, help een tractor als tegenligger, keurig opgelost met van beide kanten bermrijden en dan een oase aan rust. een heerlijk appartement voor ons alleen met een uitzicht om te zoenen en kerkklokken op een zonnige pinksteravond over de groene weilanden, wat wil een mens aan geluk nog meer.

De kamer zelf was er ook een vol inspiratie, de hele sfeer was precies zoals we het hebben willen. Een donzen dekbed et een veren overtrek, kunst aan de muur, planten in overvloed, wat wil je nog meer, Een lieve emailwisseling deed de rest. Als dit ons vaste overnachtingsadres zou kunnen zijn, zijn we dik tevreden. Lief geniet van de ondergaande zon, terwijl mijn ogen eigenlijk nauwelijks meer willen, na de lange autorit. Het was lekker rustig, goed te doen, een of twee langzaam rijdende files, geen Duitsland op vrijdag gelukkig. Dat probeer ik tegenwoordig te vermijden. Vroeger opstaan heeft ook zeker voordelen. We konden doorkarren zonder een enkel probleem bij grens of anderszins. Onthouden.

Gisteren kwamen zoonlief en schoonzus met de kleine krullebol en de benjamin langs. Wat een heerlijk bliksembezoek. Ik had een taart gekocht en bloemen, want de hoogzwangere lieverd was jarig. Met de kleinzonen stiekeme kaarsjes erop gezet en ‘lang zal ze leven’ zingend, moeders verrast met taart en de bloemen.

De lieve grote broer ging achter zijn autootjes aan, bij oma altijd een groot succes met de verzameling van de tweeling uit de grijze oudheid, maar de kleine spelbreker liet zich van zijn beste kanten zien. Dan maar de cadeautjes, een groot en mooi plantenboek voor de krullebol en hoekjes van geluk voor de kleine. Twee loeps erbij zorgden voor de grootste verwondering. Wow, als je een poppetje hebt getekend en je houdt er een loep boven, steeds verder er vanaf, dan groeit ie. Dat moest uitgebreid bestudeerd worden. Iets om noot meer te vergeten, vonden we allebei. Het boek was een schot in de roos. Fijn om te weten.

De oudste zoon kwam gisterenavond laat de auto nog halen om hem te wassen en rond negen uur was ie weer terug met een stralend wit dametje. Maar de volgende ochtend bleek bij het wegrijden dat er een (altijd gewenste)zak drop op de voorbank lag en dat de tank vol was. Om te smelten toch, zo’n lieverd.

Ik schrijf nu onder het veren dons en geniet van de herkenbare sfeer in deze kamer, zo anders als de steriele hotelkamers die we tot nu toe bezocht hebben. Morgen zien we de lieve schatten, onze globetrotters. Ik ben nu eigenlijk best moe, dus brei er een eindje aan. Morgen is er een nieuwe dag.