Ben benieuwd

Ziezo, aarde gekocht voor de nog te verpotten planten, dat is een leuke klus voor vandaag. Vanmorgen las ik over het vernieuwde filosofenpad in Leusden dat op het terrein van de internationale school voor de wijsbegeerte loopt. Het is anderhalve kilometer lang en ze voert langs een aantal filosofen, Aristoteles, Zhuang Zi en Arendt. Er worden op dergelijke punten prangende vragen gesteld, waar je vervolgens op kan doorborduren. Er is een mogelijkheid om de huisfilosofen te vragen om over de meer dan honderd-jarige geschiedenis te vertellen, waarin o.a. Clara Wichmann en Frederik van Eeden een rol speelden. Voorwaar iets waar ik naar toe zou gaan als Lief hier was, maar misschien is het ook een mooie mijmertocht in mijn eentje wat na de drukte van de afgelopen dagen geen gek idee is.

Gisteren gingen zoonlief, schone dochter en ik samen met kleindochter en de Benjamin uit eten. Het was geen lunch, geen diner, maar zat er precies tussen in. We besloten voldoende te eten voor én de middag én de avond. Het was gezellig en heel erg rustig door het ongewone tijdstip. Daardoor hadden we de leukste plek in het restaurant, namelijk in de serre aan de achterste ronde tafel met zicht op de groene tuin en het terras. Het regende, anders was het terras natuurlijk een optie geweest. Nu was het een aangename kalme sfeer met een ouderwetse lekkere maaltijd. We mochten brood in de jus soppen. Dat is iets wat nog maar sporadisch voorkomt en wat ik thuis nooit meer doe.

Fijn om met het jonge grut te spelen en te kletsen, kleindochter leerde me weer loomen, kennelijk de rage van dit moment. Ooit werd het bij mij in de groep om de haverklap gedaan en dat waren momenten van gezellig gekeuvel en vliegensvlugge vingertjes, muziekje erbij en gaan. Een perfecte oefening voor de fijne motoriek. In de jaren daarvoor was het vooral vingerhaken, waarbij er perioden waren dat er geen stoelpoot meer veilig was. Tussendoor was er tijd voor een uitwisseling over plannen voor vakanties, sparen en het reilen en zeilen in het algemeen. De bediening was heel prettig en persoonlijk, iets om te herhalen maar voor de vegetariër is de kaart vrij beperkt.

Kleindochter was net ziek geweest en miesmuisde zich door een halve hamburger heen, maar de benjamin had er zin in, dat was duidelijk te merken. Na het eten reden we naar huis, waar kleindochter en ik nog even konden tekenen samen. We maakten allebei een kleurplaat voor elkaar. Daarna werd er druk gekleurd met veel vragen over hoe je iets moest maken, over mislukken, wat in mijn ogen nooit kan want er valt altijd wat van te maken, over de betekenis van sommige begrippen, over steeds weer een nieuw blaadje willen of ook de andere kant gebruiken. Dat laatste was geen overbodige luxe met de productie die kleindochter te berde bracht. Zo’n keuveluur met thee erbij is een gemoedelijke afsluiting.

Rond zeven uur stapte ik op en thuis keek ik een droevig deel van de Koreaanse serie en daarna naar de wedstrijd. 0-0 met een afgekeurd doelpunt. Jammer, maar bevredigend voor het Frans-Nederlandse gezin van dochterlief. Of toch niet. Voor de hossende Oranjefans op de muziek van Snollebollekes kon het allemaal in ieder geval niet meer stuk, al blijken in de media de beste stuurlui altijd nog aan wal te staan.

Gisteren een uur lang met Lief gebabbeld via de video-chat. Fijn om elkaar te zien en te horen hoe het allemaal verloopt. De temperaturen lopen nog al uiteen. Daar is het momenteel 36 graden en hanteert Lief nog steeds een tropenrooster. Er zijn twee verrassingen voor mij in de maak, maar die zie ik pas weer als ik terug ben. Iets om naar uit te kijken. Ben benieuwd.