Morgen is er weer een

Vanmorgen om zes uur precies vertrok ik, na een uitgebreid afscheid van de liefste, richting Pécs. De zon scheen, de merel gaf een afscheidsconcert en alle buren waren nog in diepe rust. De reis ging voorspoedig, vlak voor de Hongaarse grens een tankstation en in Oostenrijk een korte pitstop om bij te tanken en uit te blazen. Daar stond kunst tot en met `Klimmt op het toilet. Het weer bleef me gunstig gezindt. Dat zorgde ervoor dat ik om drie uur precies aan kon meren bij het hotel vlak onder Regensburg.

Een moeilijke check-inn want geheel electronisch, alleen een telefonische Host, maar zoonlief stond me bij via de telefoon en gaf wat getallen door. De man voor me had er duidelijk meer moeite mee en had langer de tijd nodig naast vele zuchten, handen ten hemel en gedraai met zijn ogen. Een kat in het nauw neemt rare sprongen.

Een goede kamer, uitzicht op zo’n echt Bayerisch wald, een tv met Netflix, een broodje kaas, die ik in de ochtend zelf had afgebakken en een wijntje. Lief gebeld, kinderen geappt en een Koreaans filmpje in het Engels opgezet. Nu languit op bed, versnapering naast me en uitgeteld. Mijn dag kan niet meer stuk en morgen is er weer een.