Wat is ouderdom dan rijk

In een van de laatjes van het kastje waar de nieuwe router op staat, vond ik zomaar een oude vierkleuren balpen. Zo’n echte zilveren, waarvan je de juiste kleur naar beneden kon schuiven. Blauw, zwart, rood of groen. Een regelrecht magisch wonder was het destijds toen we het voor het eerst in handen kregen. De verbazing over het vernuft, hoe verzinnen ze het, staat me nog helder voor de geest. Van dit oude exemplaar doet alleen de groene het nog, dun en beverig, maar het mechaniek werkt perfect. Bestaan ze nu nog of zijn ze langzaam maar zeker in de vergetelheid geraakt. Iets om over te mijmeren. Wat er allemaal niet stilletjes verdwenen is. Het blijkt trouwens een Hongaar, László Biró, te zijn die in 1931 het eerste exemplaar van een balpen op een internationale tentoonstelling in Boedapest presenteerde. Weliswaar vlekkend en wel, maar toch. Wanneer de vierkleuren balpen er gekomen is, weet ik niet precies. Ik herinner me alleen de verbazing.

Stef Bos schrijft in een oude Zin-magazine dat sommige woorden de glans hebben verloren door het veelvuldige gebruik ervan. Spiritualiteit is er een, daar werd hij een beetje zenuwachtig van, terwijl hij toch ervan overtuigd is ‘dat wij zonder het idee van een grotere dimensie ons menszijn in de kern voorbij lopen’. Verbinding is een ander woord waarmee we tegenwoordig om de oren worden geslagen. Het is volgens Bos ‘gekaapt door marketingstrategen en copywriters die ons iets willen verkopen’.

Lief voelt zich geestelijk verbonden met de omgeving hier en is zich bij elke stap bewust van die hogere dimensie. Hij dicht plant en dier dan ook de waarde toe die ervoor zorgt dat er bewust en met respect wordt omgegaan met alles wat hier leeft. Soms is er maar een klein voorval nodig om dat bewustzijn te prikkelen. Gisteren na het eten lag er nog een broodkruimel op de tafel. De irritante vlieg die me al de hele tijd tijdens het schrijven aan het plagen was, werd ineens een zorgzaam wezentje dat met zijn twee voorpootjes probeerde de broodkruimel soldaat te maken of in ieder geval te verschuiven. Dan bezie je zo’n beestje toch weer anders.

Op de veranda van de Datsja wonen hele grote mieren, type bosmier maar dan zwart. Ze hebben een route lopen over de uiterste richel, doen geen vlieg kwaad en sjouwen de hele dag die weg af, op en neer en op en neer. Het is fascinerend om te zien hoe handig ze elkaar weten te ontwijken op dat richeltje. Ook die diertjes krijgen zo een andere betekenis. Het zijn geen vervelende mieren, maar levende wezentjes met een doel.

Juist omdat je hier omringd ben met de natuur in al haar facetten zijn verbondenheid en spiritualiteit geen modewoorden meer maar mooie begrippen die aangeven waar het in het leven om draait, waardoor je gaat beseffen hoe nietig het onderdeel mens is in dat geheel. Stef Bos had het woord verbinding wel uit de klauwen van de berekening willen redden als hij jonger was geweest, zo schreef hij. Maar misschien is dat wel een van de belangrijke onderdelen van het ouder worden. Het steeds meer mogen beseffen wat het leven in het bijzonder en de mensheid in het algemeen betekent in de samenleving. Een optelsom van opgedane ervaring en levenslessen door de jaren heen. We hebben de rust ervoor en de tijd, alle tijd van de wereld. Wat is ouderdom dan rijk.