Zo zie je maar

Als het huis op z’n kop gezet wordt voor het bezoek, moet natuurlijk elke steen boven. We zetten ons beste beentje voor en vinden nogal wat. De slaapbankbezorging gaat volgens ‘lands wijs, lands eer’ en dat houdt in dat ze nu wel in het magazijn van de winkel is gebracht vanuit Boedapest, maar het betekent heus niet dat het vandaag of morgen nog wordt geleverd. Met de vooruitziende blik en de ervaringen is het een geluk dat de logeerkamer boven bijna klaar is.

De kast in de bibliotheek, waar het archief jaren heeft huisgehouden en de allergrootste boeken in stonden, moest leeg. Dat betekende stoffen en verplaatsen, stoffen en verplaatsen en nog meer stoffen. Maar dan vind een mens ook wat. Bijvoorbeeld een doos met de oude, welhaast antieke, doktersuitrusting van Lief, compleet met oogspiegels, allerlei tangen en kochers, stethoscopen, ampullen, hechtmateriaal en spanbanden.

Het volgende koffertje wat ik opende, bleek alle cd’s te bevatten van de cursus Hongaars van het LOI. Ook uit de grijze oudheid, maar wel compleet. De cd-speler die er stond gaf weinig sjoege. Een zoektocht op internet had ook geen effect. Even parkeren dan maar. Ziezo, de kast is leeg. Daar kunnen de gasten hun spullen kwijt en daar kunnen we ook het beddengoed in opbergen. De drie siervazen gaan boven op de schoongemaakte rugkachel, die door ons nauwelijks gebruikt wordt. Het einde van de hele actie is in zicht. Alhoewel, als je het ene verplaatst komt er iets anders weer te voorschijn ‘als duveltjes uit een doosje’, hoor ik mijn moeder lachend zeggen.

Lief was nog steeds in de weer bij de oude caravan, waar muizennesten moesten worden ontmanteld en vieze gelige gordijntjes konden worden weggeknipt. Hij wilde in de bovennissen de stofzuigerslang er opzetten en dacht een stuk tuinslang terug te hebben gevonden. Gelukkig voor hem keek hij eerst nog even goed en tot zijn verbazing bleek het een echte slang te zijn, die bijna roerloos naar hem gluurde. Daar kwam hij me toch wel even voor roepen omdat het een levend bewijs was van de slangen die hij vooral vroeger veel in de tuin gezien had. Hij tilde behoedzaam het gordijntje op waar hij snaky achter wist en daar lag de slang, in volle glorie op mij te wachten zodat ik een foto kon nemen. Zonder een vin te verroeren en met starende open ogen. Pas op de foto zag ik dat hij net kennelijk een flinke muis had verorberd. Dat was de reden van zijn roerloosheid. Het nest wat Lief ernaast had ontdekt bleek een muizennest te zijn. Snaky had net, voor de nieuwe lichting muis, toegeslagen. Daar waren we hem dankbaar voor. Verder mocht hij zolang hij wilde blijven. We lieten hem met rust.

Het bleek een esculaapslang te zijn. Hij is vernoemd naar de staf van Asklepios. Had hij ons uitgekozen omdat Lief een artsenopleiding had gedaan? Als je me vroeger verteld zou hebben dat ik ooit de esculaap van de dokter in levende lijve zou treffen, dan had ik je vierkant uitgelachen. Zo zie je maar.