Een betere leerschool is er niet

Het derde verslag van de reis door Europa trekt voorbij. Lezen, kijken naar de bijbehorende foto\s, proeven van opgedane ontdekkingen, zien van de rode konen bij de kinderen, genieten van de verwaaide blije koppies en de ingebouwde momenten van rust. Hoeveel indrukken doe je op als de wereld ineens veel groter blijkt te zijn dan de vertrouwde omgeving. Trots op het stel.

Om twaalf uur zet ik het haar in de henna. Nu is het een dag van niets en is er tijd voor, straks treden er misschien allerhande onvoorziene omstandigheden op. Je weet nooit wanneer een kind besluit om ter wereld te komen. Tijdens de vaste intrekperiode van twee uur maak ik een tajine-schotel, geïnspireerd op een oorspronkelijke stoofschotel met lam. Dat lieve lentedier mag gewoon door blijven dartelen. Ze wordt vervangen door een glanzende aubergine en de champignons die er nog in de koelkast waren. Samen met een uienchutney met gekookte en meegebakken rozijnen, het kruidenmengsel en de gekookte rijst als basis voor deze heerlijke schotel. Geroosterde amandel erop en klaar.

Henna uitspoelen, genieten van de rust, hier en daar een pennetje breien tussendoor. Lief leest het te bespreken boek, De Verborgen Spoorlijn van Colson Whitehead. Dat liet ik achter voor hem. Zelf hadden we waarschijnlijk genoeg te bespreken. Voor het huis kwam ik vriendinlief tegen met een mooie mededeling en druk babbelend letten we niet goed op. We bleken voor de verkeerde deur te staan. De bewoonster kwam wat slaperig naar beneden. Duizend excuses.

Het goede huis een blok verder. Ach ja, dat was helemaal de stijl van onze gastheer en gastvrouw. Dat krijg je ervan als je zoveel te bespreken hebt. De hartelijke ontvangst, de knusheid van een huis, de warmte, er was een open haard aan. O jee. Als ze goed trekt en ik er ver van af zit met een luchtrooster open is het te doen. Dan wil je toch geen spelbreker zijn. Zo is het goed. Als iedereen er is en de landelijke politiek in vogelvlucht langszij is gekomen, kunnen we aan de bespreking van het boek beginnen.

Had iedereen het gelezen. Hoe stond men er in. Het is fraai hoe we de ruimte bieden aan de diverse verhalen en bevindingen. Er worden emoties uitgewisseld, de afschuw gedeeld en het hele verhaal blijkt een opstap tot een grote mondiale bespiegeling te zijn dwars door tijd en ruimte heen. Hoe komen mensen er toe zich ten enemale superieur te voelen ten opzichte van een ander. Kenmerken als macht, invloed, status en het overschreeuwen van de eigen angst met de bijbehorende indoctrinatie komen langszij en dat levert een scala aan overpeinzingen op. Waar zie je deze gevolgen niet. Het vergelijk met het huidige wereldbeeld is snel gemaakt. We vragen ons af hoe we zelf zouden handelen, als we in de verdrukking zouden komen door bijvoorbeeld intimidatie. Trek je je terug, treed je op, lever je verzet, ga je in de contramine. Boeiende gedachten, zo met die hand in eigen boezem.

We beschouwen onze eigen werelden, soms divers en kleurrijk, soms opvallend los van het doorsnee gemiddelde. De veiligheid en de bescherming van de bourgeoisie. Een van ons merkt op dat we in luxe en grote vrijheid zijn opgegroeid, zonder oorlogen, zonder dreiging, zonder honger ook. Nou, daar zitten toch nog wat kleine nuanceverschillen in. Die uitwisselingen zijn waardevol voor het wereldbeeld en voor de vriendschap. Het is goed om het leven te delen met elkaar. Als we afscheid nemen staan er twee nieuwe afspraken op de agenda en is er een lijst van nieuwe boeken om uit te kiezen. Heerlijke avond met fijne diepgaande gesprekken.

Thuis nog even na mijmeren met Pluis naast me en lief boven. De tulpen van schoonzus staan er fier en blozend bij. Ze omlijsten het te lezen verhaal van dochterlief, schone zoon, de kleine filosoof en de kleine meid. Volop zijn ze de wereld aan het ontdekken, los van alle reuring, één met de natuur en de schoonheid van het bezochte land. Een betere leerschool is er niet.