Alles is denkbaar

Dromen dat een hele batterij kippen aan je voeten komen kakelen en bedelen om een graantje, er zijn erger zaken om mee wakker te worden. Het dromenboek waarschuwt voor roddel en achterklap. Een van die dingen, waarvan ik geleerd heb ze van me af te laten glijden.

Zoonlief brulde net van beneden:’Ik ben weg’. Waarop steevast en elke morgen: ‘Dat is goed. Fijne dag’. Met als antwoord ‘Jij ook’. gerinkel van de Indiase deurbelletjes en een klap volgt en de rust nederdaalt. Even later appte hij vanochtend. ‘Hij is er’. Lichte paniek van mijn kant. ‘Wie’. ‘Ik zag net het ketelmannetje lopen’. De titel voor een boek. Het ketelmannetje. Grandioos. De onrust was onterecht. Want de afspraak stond pas voor vanmiddag. Ik had nog geen woord op papier staan, laat staan fris gedoucht en keurig aangekleed. Bovendien moest er nog een poetslapje over de ketel worden gehaald en dienden stofrag en spinnenwebben weggezogen. Geen paniek. Eerst de spinnen redden en daarna aan het fatsoeneren slaan.

Gisteren was er eindelijk tijd om te inktoberen. Bij het nazoeken van de schetsboeken waren er geen echt lege meer. Dan van de nood een deugd maken, want op mijn Ipad met het programma Procreate was er oneindig veel plaats. Inking aanklikken en aan de slag. De eerste opdracht was: Crystal. Uit de zee verrees een kristallen dorp en een meisje met lange zwarte vlechten roeide ijverig het onbestemde in. De verhalen zijn er allemaal, achter alle deuren in mijn hoofd. De kleur werd aangebracht met ‘watercolor’. De tweede opdracht bleek ‘Suit’. Dat werd een soort Jubelientje met een veel te groot pak aan. Waar had zij zich al die tijd schuil gehouden. Hier werd de kleursetting opgebracht met een stevige kwast en heldere kleuren. De derde opdracht was ‘Vessel’. Die moest ik opzoeken. Ook een boot. Ik hou van zeil-en roeiboten, dat moge duidelijk zijn. Deze boot was leeg en kliefde door een woeste zee. Hier school een avontuur achter, zeker en vast. De woest kolkende lucht en golven waren aangebracht met ‘Oilpaint en een dry brush’. En dat alles op de bank, zonder verfvingers. De techniek staat voor niets.

Vandaag zal ik, als het ketelmannetje niet te laat komt, toch ook een vers en knisperend schetsboek kopen, of misschien wel een aquarellenboek met spiksplinternieuwe blokjes waterverf. Ook heerlijk.

Vanmorgen was het eerst tijd voor ‘Matthijs draait door’. Een ode aan Martine Bijl via het boek van haar man Berend Boudewijn. Een boek vol kattebelletjes en dagboekfragmenten, hoogtepunten en andere zaken met de alles zeggende titel: ‘Van dit en dat en van alles wat.’ ‘Ik probeer haar levend te houden’, zei hij en spelde zijn dertigjaar lange verliefdheid uit. Bij het maken van het boek zat, de nu twee jaar geleden overleden, Martine op zijn schouder. Zoveel liefde voor een mens kleurt harten warm. Heerlijk dat er zoveel ruimte is ingedeeld voor muziek en vooral voor het plezier dat elk genre levert. Andre van Duin zong als afsluiting van het interview met Berend een lied over Vincent van Gogh, dat Martine ooit had vertaald en zelf prachtig had vertolkt. Op z’n Andre’s, ontroerend mooi en met weemoed in de ogen.

De zon schijnt, wat in deze donkere nadagen een jubelvermelding waard is. Het bed is verschoond, ik sleep zo de stofzuiger naar boven om het ketelmannetje een schone werkplek te bezorgen, maar nu eerst zelf door de wasstraat. Ondertussen bezinning op de opdracht van vandaag. ‘The Knot ‘en dat is geen bolletje wol, maar iets wat je ermee kan maken. Een knoop. Van gordiaanse-, zeemans-, macramé-knopen tot knoop aan een mantel, alles is denkbaar.